Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Οι δύο τόμοι μιας εικονογραφημένης έκδοσης του 1893

δεδομένα ()

Ο θάνατος του Αρθούρου (Le Morte d'Arthur) είναι έργο του 15ου αιώνα του Τόμας Μάλορυ, μια συλλογή ιστοριών για τον θρυλικό βασιλιά Αρθούρο, τη Γκουίνεβιρ, τον Λάνσελοτ, τον μάγο Μέρλιν και τους Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, μαζί με τους αντίστοιχους θρύλους. Προκειμένου να αφηγηθεί μια «πλήρη» ιστορία του Αρθούρου από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του, ο Μάλορυ συνέλλεξε, αναδιέταξε, ερμήνευσε και τροποποίησε υλικό από διάφορες γαλλικές και αγγλικές πηγές. Περιέχει επίσης και πρωτότυπο υλικό που δημιουργήθηκε από τον Μάλορυ, όπως η ιστορία του Γκάρεθ, και μερικές από τις προσωπικές του ερμηνείες αυτών των παλαιών μύθων.

Το έργο ολοκληρώθηκε στη φυλακή από τον Μάλορυ γύρω στο 1470 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε έντυπη έκδοση το 1485 από τον Ουίλιαμ Κάξτον. Σήμερα, είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα της αρθουριανής λογοτεχνίας και πολλοί συγγραφείς από την αναβίωση του θρύλου τον 19ο αιώνα το έχουν χρησιμοποιήσει ως κύρια πηγή τους.

Περιβάλλον και θέματα

Τα περισσότερα από τα γεγονότα διαδραματίζονται σε μια ιστορική φανταστική εκδοχή της Βρετανίας και της Γαλλίας σε απροσδιόριστο χρόνο, κατά καιρούς, η πλοκή πηγαίνει πιο μακριά, στη Ρώμη, και θυμίζει βιβλικές ιστορίες από την αρχαία Εγγύς Ανατολή. Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται μεταξύ του 5ου και 6ου αιώνα μ.Χ. (η περίοδος της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας), ωστόσο η ιστορία του Μάλορυ περιέχει πολλούς αναχρονισμούς και δεν κάνει ούτε μια προσπάθεια να κάνει την ιστορία του ιστορικά ακριβή, ακόμη περισσότερο από τις πηγές του.

Οι πρώτοι συγγραφείς των ρομάντζων του Αρθούρου έχουν ήδη περιγράψει τους Σκοτεινούς Αιώνες του Αρθούρου ως έναν κόσμο του Πρώιμου και του Ύστερου Μεσαίωνα με θωρακισμένους ιππότες και μεγάλα κάστρα που παίρνουν τη θέση των Βρετανών λεγεωνάριων και των φρουρίων της Μετα-ρωμαϊκής Βρετανίας. Ο Μάλορυ εκσυγχρόνισε περαιτέρω τον μύθο συγχωνεύοντας την Κελτική Βρετανία με το σύγχρονο Βασίλειο της Αγγλίας (π.χ. προσδιορίζοντας ρητά τους Logres ως Αγγλία , Camelot ως Winchester και Astolat ως Guildford ) και, με εντελώς ανιστορικό τρόπο, αντικαθιστώντας τους Αγγλοσάξωνες εισβολείς (στοιχείο θεμελιώδους σημασίας σχεδόν σε όλα τα αρθουριανά ειδύλλια και ποιήματα) του θρύλου με τους Οθωμανούς Τούρκους και τους Φράγκους να δίνουν στον Αρθούρου ρόλο υπερασπιστή έναντι των ξένων ειδωλολατρών εχθρών.  Αν και ο Malory θυμάται μια εποχή εξιδανικευμένου οράματος ιππότη, με ιπποτικούς κώδικες τιμής και τουρνουά, οι ιστορίες του δεν αναφέρουν την αγροτική ζωή ή το εμπόριο. Όπως σημειώθηκε από τον Ian Scott-Kilvert , οι χαρακτήρες "αποτελούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από μαχητές, τις γυναίκες ή τους εραστές τους, με έναν περιστασιακό υπάλληλο ή ξορκιστή, μια νεράιδα ή έναν δαίμονα, έναν γίγαντα ή έναν νάνο" και "ο χρόνος δεν λειτουργεί στο Malory's ήρωες».

Διαίρεση βιβλίων

Ο Ουίλιαμ Κάξτον στην έκδοση του 1485 χώρισε το έργο σε 21 βιβλία και 507 κεφάλαια, για να το κάνει πιο ευανάγνωστο, ενώ αρχικά υπήρχαν 8 κύριες ιστορίες:

• Γέννηση και ενηλικίωση του Αρθούρου
• Ο πόλεμος του Αρθούρου εναντίον των Ρωμαίων
• Οι πρώτες περιπέτειες του Λάνσελοτ
• Η ιστορία του Γκάρεθ (αδελφός του Γκάγουεν)
• Η ιστορία του Τριστάνου ​​και της Ιζόλδης
• Το θέμα του ιερού Γκράαλ
• Ο απαγορευμένος έρωτας μεταξύ του Λάνσελοτ με τη Γκουίνεβιρ
• Το ρήγμα μεταξύ των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης, η μάχη του Κάμλαν και ο θάνατος του Αρθούρου.

Περιεχόμενο

1ο βιβλίο (Κάξτον I-IV)

«Έτσι το παιδί παραδόθηκε στον Μέρλιν». Εικονογράφηση Arthur Rackham, το 1920

Ο βασιλιάς της Βρετανίας Ούθερ Πεντράγκον κυριεύτηκε από πάθος για τη σύζυγο του δούκα της Κορνουάλης Γκορλουά, την όμορφη Ιγκρέιν. Για το λόγο αυτό ξέσπασε πόλεμος μεταξύ των δύο ανδρών. Τότε ο Ούθερ ζητά βοήθεια από τον μάγο Μέρλιν, ο οποίος, μετά από παράκληση του βασιλιά, χρησιμοποιεί τα μαγικά του για να του δώσει την εμφάνιση του Γκορλουά, ώστε να μπει στο Τίνταγκελ (το οχυρό του Γκορλουά) και να αποκτήσει με την Ιγκρέιν.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας η γυναίκα συνέλαβε τον Αρθούρο, ενώ ο σύζυγός της Γκορλουά σκοτώθηκε από τους άνδρες του Ούθερ. Ο Μέρλιν, ωστόσο, σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια που δόθηκε στον Ούθερ, πήγε τον μικρό Άρθουρ ανέθεσε την ανατροφή του στον σερ Έκτορ για να μεγαλώσει κρυφά στη χώρα μετά το θάνατο του Ούθερ. Χρόνια αργότερα, ο έφηβος πλέον Άρθουρ γίνεται ξαφνικά ηγεμόνας της Βρετανίας στον διαγωνισμό που διοργάνωσε ο Μέρλιν, όταν αφαίρεσε το σπαθί από την πέτρα (ένα ξίφος που ξαφνικά εμφανίζεται κολλημένο σε έναν βράχο πίσω από μια εκκλησία, το σπαθί φέρει την περίφημη επιγραφή: « ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΡΑΒΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΡΑΧΟ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΟΝΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΙΜΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΟΛΗ ΤΗΣ ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ».

Ο πρόσφατα εστεμμένος Αρθούρος και οι οπαδοί του, συμπεριλαμβανομένου του Βασιλιά Μπαν και του Βασιλιά Μπορς , συνεχίζουν να πολεμούν ενάντια σε αντιπάλους και αντάρτες, κερδίζοντας τελικά τον πόλεμο στη μεγάλη Μάχη του Μπεντεγρέιν .

Ο Άρθουρ αργότερα ξαπλώνει με μια αρχόντισσα που ονομάζεται Μοργκάουζ, μετά αποκοιμιέται σε ένα δάσος και πρώτα ονειρεύεται ότι το βασίλειό του καταρρέει, μετά όταν ξυπνά βλέπει ένα παράξενο θηρίο (ένα είδος χίμαιρας που ονομάζεται Glatisant ) που εξαφανίζεται λίγο μετά. Ο Μέρλιν του λέει ότι η Μοργκόουζ είναι αδερφή του και ότι ένα παιδί που γεννήθηκε την πρώτη Μαΐου θα προκαλέσει την καταστροφή του βασιλείου του.

Στη συνέχεια, ο Άρθουρ μάχεται ενάντια στον ιππότη Sir Pellinor , αλλά σε αυτή τη βάναυση σύγκρουση ο Arthur σπάει το σπαθί του και μετά πηγαίνει στην κυρία της λίμνης για να λάβει το ξίφος Excalibur (ένα ξίφος εξοπλισμένο με μια μαγική θήκη που εμποδίζει τον φέροντα να αιμορραγήσει σε περίπτωση πληγών ) .

Με τον θρόνο του ασφαλή, ο Άρθουρ παντρεύεται τη νεαρή πριγκίπισσα Γκουινέβερ και κληρονομεί τη Στρογγυλή Τράπεζα από τον πατέρα του, τον Βασιλιά Λέντεγκρανς . Στη συνέχεια, συγκεντρώνει τους κορυφαίους ιππότες του, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τους πρώην εχθρούς του που έχουν τώρα ενωθεί μαζί του, στην πρωτεύουσά του Κάμελοτ και ιδρύει τη συντροφιά της Στρογγυλής Τράπεζας καθώς όλοι ορκίζονται στον Όρκο της Πεντηκοστής ως οδηγό ιπποτικής συμπεριφοράς.

Μετά, ο Άρθουρ δίνει εντολή να σκοτωθούν όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν την 1η Μαΐου, αλλά μόνο ένα παιδί καταφέρνει να επιβιώσει από αυτή την κάθαρση (το ίδιο που γέννησε τη Μοργκάουζ), στην πραγματικότητα θα βρεθεί και θα βαφτιστεί με το όνομα Μόρντρεντ .

Μετάφραση στα ελληνικά

• Ο θάνατος του Αρθούρου, μετάφραση: Αλέξανδρος Κοσματόπουλος, εκδόσεις Gutenberg σειρά ORBIS LITERAE, 1999

Παραπομπές

Χρήστης:Horizons14/πρόχειρο

Οι αρχικοί στίχοι του Γενικού προλόγου, από το χειρόγραφο Hengwrt (περίπου 1400)

δεδομένα ()

Ο Γενικός πρόλογος είναι το πρώτο μέρος των Ιστοριών του Καντέρμπερυ του Τζέφρυ Τσώσερ. Παρουσιάζει την ιστορία-πλαίσιο , στην οποία μια ομάδα προσκυνητών που ταξιδεύουν στο ιερό του Τόμας Μπέκετ στο Καντέρμπουρυ συμφωνούν να λάβουν μέρος σε έναν διαγωνισμό αφήγησης και περιγράφει τους ίδιους τους προσκυνητές. Ο Πρόλογος είναι αναμφισβήτητα η πιο οικεία ενότητα του The Canterbury Tales , που απεικονίζει την κίνηση μεταξύ τόπων, γλωσσών και πολιτισμών, καθώς και παρουσιάζει και περιγράφει τους προσκυνητές που θα αφηγηθούν τις ιστορίες. General Prologue

Παραπομπές

{{authority control {{DEFAULTSORT:Ιστορια του Κατηγορία:Οι ιστορίες του Καντέρμπερι| ]]

Η σειρά των Ιστοριών στις διάφορες εκδόσεις διαφέρουν, καθώς στα χειρόγραφα που βρέθηκαν μετά το θάνατο του Τσώσερ, υπήρχαν δέκα διαφορετικά αποσπάσματα.

Μεσαιωνική αγγλική λογοτεχνία

Η μεσαιωνική αγγλική λογοτεχνία αναφέρεται στη λογοτεχνία που γράφτηκε στα μεσαιωνικά αγγλικά από τα τέλη του 12ου αιώνα έως τη δεκαετία του 1470. Αυτή την περίοδο, υπάρχουν τρεις κύριες κατηγορίες λογοτεχνικών έργων: έργα με θρησκευτικό περιεχόμενο, με θέμα τον αυλικό έρωτα και έργα εμπνευσμένα από τον Αρθουριανό κύκλο, αν και μεγάλο μέρος του έργου του Geoffrey Chaucer βρίσκεται εκτός αυτών.

Μετά την νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας το 1066, η γραπτή μορφή της αγγλοσαξονικής γλώσσας υποσκελίστηκε. Υπό την επίδραση της νέας αριστοκρατίας, τα γαλλικά έγιναν η τυπική γλώσσα των δικαστηρίων, του κοινοβουλίου και των ευγενών. Καθώς οι εισβολείς ενσωματώθηκαν, η γλώσσα και η λογοτεχνία τους αναμίχθηκε με αυτή των ντόπιων, και οι νορμανδικές διάλεκτοι των κυρίαρχων τάξεων εξελίχθηκαν στην αγγλονορμανδική γλώσσα. Από τότε μέχρι τον 12ο αιώνα, οι αγγλοσαξονικές διάλεκτοι υπέστησαν σταδιακή μετάβαση στα μεσαιωνικά αγγλικά. Η πολιτική εξουσία δεν βρισκόταν πλέον στα αγγλικά χέρια, έτσι ώστε η μεσαιωνική αγγλική λογοτεχνία γράφτηκε σε πολλές διαλέκτους που αντιστοιχούσαν στην περιοχή, την ιστορία, τον πολιτισμό και το υπόβαθρο μεμονωμένων συγγραφέων. Γύρω στις αρχές του 13ου αιώνα, ο Λέιαμον: Βρούτος, έγραψε στα μεσαιωνικά αγγλικά. Άλλα μεταβατικά έργα ήταν δημοφιλής ψυχαγωγία, συμπεριλαμβανομένης μιας ποικιλίας ρομάντζων και στίχων. Με τον καιρό, η αγγλική γλώσσα απέκτησε ξανά κύρος και το 1362 αντικατέστησε τα γαλλικά και τα λατινικά στο Κοινοβούλιο και στα δικαστήρια. Πρώιμα παραδείγματα της Μέσης Αγγλικής λογοτεχνίας είναι οι έμμετρες ιπποτικές μυθιστορίες αγνώστων συγγραφέων Ο βασιλιάς Χορν (π.1225) και Χάβελοκ ο Δανός (1270). Τον 14ο αιώνα άρχισαν να εμφανίζονται και πάλι σημαντικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας, μεταξύ των οποίων τα έργα του Τζέφρι Τσώσερ. Το τελευταίο τέταρτο του 14ου αιώνα είδε επίσης την εδραίωση της αγγλικής ως γραπτής γλώσσας και μια στροφή προς την κοσμική γραφή. Στα τέλη του 15ου αιώνα, ο Ουίλιαμ Κάξτον εισήγαγε την τυπογραφία στην Αγγλία (1476) και εκτύπωσε τα περισσότερα έργα του στα αγγλικά, γεγονός που συνέβαλε στην τυποποίηση της γλώσσας και στην επέκταση του λεξιλογίου.

Πρώιμη περίοδος

Την περίοδο αυτή η θρησκευτική λογοτεχνία συνέχισε να χαίρει δημοτικότητας και Αγιογραφίες γράφτηκαν, διασκευάστηκαν και μεταφράστηκαν: για παράδειγμα, The Life of Saint Audrey , Eadmer 's (περ. 1060 – περ. 1126). Στα τέλη του 12ου αιώνα, ο Layamon στο Brut προσάρμοσε τα νορμανδικά-γαλλικά του Wace για να δημιουργήσει το πρώτο αγγλόφωνο έργο για να παρουσιάσει τους θρύλους του Βασιλιά Αρθούρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης . Ήταν επίσης η πρώτη ιστοριογραφία που γράφτηκε στα αγγλικά μετά το Αγγλοσαξονικό Χρονικό .

Οι μεταφράσεις της Βίβλου στη Μέση Αγγλική , κυρίως η Βίβλος του Γουίκλιφ, βοήθησαν στην καθιέρωση της αγγλικής ως λογοτεχνικής γλώσσας. Wycliffe's Bible είναι το όνομα που δίνεται τώρα σε μια ομάδα μεταφράσεων της Αγίας Γραφής στη Μέση Αγγλική γλώσσα που έγιναν υπό τη διεύθυνση ή με την προτροπή του Τζον Γουίκλιφ. Εμφανίστηκαν μεταξύ 1382 και 1395 περίπου. Αυτές οι μεταφράσεις της Βίβλου ήταν η κύρια έμπνευση και η αιτία του κινήματος των Λόλαρντ, ενός προ-μεταρρυθμιστικού κινήματος που απέρριψε πολλές από τις διδασκαλίες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Ένα άλλο λογοτεχνικό είδος, αυτό των Romances , εμφανίζεται στα αγγλικά από τον 13ο αιώνα, με τον βασιλιά Χορν και τον Χάβελοκ τον Δανό , βασισμένο σε αγγλο-νορμανδικά πρωτότυπα όπως το Romance of Horn (περίπου 1170), αλλά ήταν στο 14ος αιώνας που πρωτοεμφανίστηκαν σημαντικοί συγγραφείς στα αγγλικά. Αυτοί ήταν ο William Langland , ο Geoffrey Chaucer και ο λεγόμενος Pearl Poet , του οποίου το πιο διάσημο έργο είναι ο Sir Gawain and the Green Knight . Το Langland's Piers Plwman (γραμμένο περίπου το 1360–87) ή το Visio Willelmi de Petro Plwman ( Το Όραμα του Ουίλιαμ για τον Πιρς Πλόουμαν ) είναι ένα μεσοαγγλικό αλληγορικό αφηγηματικό ποίημα , γραμμένο σε χωρίς ομοιοκαταληξία αλληγοριστικό στίχο . Ο Σερ Γκαουέιν και ο Πράσινος Ιππότης είναι ένα μεσοαγγλικό αλληγοριστικό ρομάντζο του τέλους του 14ου αιώνα . Είναι μια από τις πιο γνωστές ιστορίες του Αρθούρου καθιερωμένου τύπου γνωστό ως «παιχνίδι αποκεφαλισμού». Αναπτύσσεται από την Ουαλική, Ιρλανδική και Αγγλική παράδοση, ο Sir Gawain τονίζει τη σημασία της τιμής και του ιπποτισμού. Στο ίδιο χειρόγραφο με τον Sir Gawayne διατηρήθηκαν τρία άλλα ποιήματα, τα οποία είναι πλέον γενικά αποδεκτά ως έργο του ίδιου συγγραφέα, συμπεριλαμβανομένου ενός περίπλοκου ελεγειακού ποιήματος, του Pearl . Η αγγλική διάλεκτος αυτών των ποιημάτων από τα Midlands είναι σημαντικά διαφορετική από αυτή του Chaucer με έδρα το Λονδίνο και, αν και επηρεάστηκε από τα γαλλικά στις σκηνές στο δικαστήριο στο Sir Gawain , υπάρχουν επίσης στα ποιήματα πολλές διαλεκτικές λέξεις, συχνά Σκανδιναβικής καταγωγής, που ανήκε στη βορειοδυτική Αγγλία. Τα μεσαία αγγλικά διήρκεσαν μέχρι τη δεκαετία του 1470, όταν το Chancery Standard , μια μορφή αγγλικών με έδρα το Λονδίνο, έγινε ευρέως διαδεδομένο και το τυπογραφείο άρχισε να τυποποιεί τη γλώσσα. Ο Chaucer είναι περισσότερο γνωστός σήμερα για το The Canterbury Tales . Αυτή είναι μια συλλογή ιστοριών γραμμένων στα Μέση Αγγλικά (κυρίως σε στίχους , αν και μερικές είναι σε πεζογραφία ), που παρουσιάζονται ως μέρος ενός διαγωνισμού αφήγησης από μια ομάδα προσκυνητών καθώς ταξιδεύουν μαζί από το Southwark στο ιερό του St Thomas Becket στον Καθεδρικό Ναό του Καντέρμπουρυ . Ο Chaucer είναι μια σημαντική προσωπικότητα στην ανάπτυξη της νομιμότητας της δημοτικής γλώσσας , της Μέσης Αγγλικής, σε μια εποχή που οι κυρίαρχες λογοτεχνικές γλώσσες στην Αγγλία ήταν ακόμη τα γαλλικά και τα λατινικά. Εκείνη την εποχή, η λογοτεχνία στην Αγγλία γραφόταν σε διάφορες γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των λατινικών, των νορμανδικών-γαλλικών και των αγγλικών: η πολυγλωσσία του κοινού για τη λογοτεχνία τον 14ο αιώνα απεικονίζεται από το παράδειγμα του Τζον Γκάουερ (περ. 1330–1408 ). Σύγχρονος του Ουίλιαμ Λάνγκλαντ και προσωπικός φίλος του Τζέφρι Τσώσερ, ο Γκάουερ μνημονεύεται κυρίως για τρία μεγάλα έργα: the Mirroir de l'Omme , Vox Clamantis και Confessio Amantis , τρία μεγάλα ποιήματα γραμμένα στα αγγλο-νορμανδικά γαλλικά, λατινικά και μεσαία αγγλικά αντίστοιχα που ενώνονται με κοινά ηθικά και πολιτικά θέματα. Σημαντικά θρησκευτικά έργα δημιουργήθηκαν επίσης τον 14ο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Ιουλιανού του Νόριτς (περ. 1342 – περ. 1416) και του Ρίτσαρντ Ρόλ . Το Julian's Revelations of Divine Love (περίπου το 1393) πιστεύεται ότι είναι το πρώτο δημοσιευμένο βιβλίο που γράφτηκε από μια γυναίκα στην αγγλική γλώσσα. Ένα σημαντικό έργο του 15ου αιώνα είναι το Le Morte d'Arthur του Sir Thomas Malory , το οποίο τυπώθηκε από τον Caxton το 1485. Αυτή είναι μια συλλογή μερικών γαλλικών και αγγλικών αρθουριανών ρομάντζων και ήταν από τα πρώτα βιβλία που τυπώθηκαν στην Αγγλία. . Ήταν δημοφιλές και είχε επιρροή στην μετέπειτα αναβίωση του ενδιαφέροντος για τους θρύλους του Αρθούρου.

Μεσαιωνικό θέατρο

Κύριο άρθρο: Μεσαιωνικό θέατρο Κατά τον Μεσαίωνα , το δράμα στις δημοτικές γλώσσες της Ευρώπης μπορεί να προέκυψε από παραστάσεις της λειτουργίας . Τα έργα μυστηρίου παρουσιάζονταν στις αυλές των καθεδρικών ναών ή με περιπάτους παίκτες τις γιορτές . Τα έργα θαύματος και μυστηρίου, μαζί με τα ηθικά έργα (ή τα "interludes"), αργότερα εξελίχθηκαν σε πιο περίτεχνες μορφές δράματος, όπως αυτό που παρατηρήθηκε στις ελισαβετιανές σκηνές. Μια άλλη μορφή μεσαιωνικού θεάτρου ήταν τα έργα των μουμερών , μια μορφή πρώιμου θεάτρου δρόμου που συνδέεται με τον χορό Morris , επικεντρωμένο σε θέματα όπως ο Άγιος Γεώργιος και ο Δράκος και ο Ρομπέν των Δασών . Αυτά ήταν λαϊκά παραμύθια που επαναδιηγούνταν παλιές ιστορίες και οι ηθοποιοί ταξίδευαν από πόλη σε πόλη παίζοντας αυτές για το κοινό τους με αντάλλαγμα χρήματα και φιλοξενία. Τα έργα μυστηρίου και τα θαυματουργά έργα είναι από τα πρώτα επίσημα ανεπτυγμένα έργα στη μεσαιωνική Ευρώπη . Μεσαιωνικά έργα μυστηρίου επικεντρώνονταν στην αναπαράσταση των Βιβλικών ιστοριών στις εκκλησίες ως ταμπλό με συνοδευτικό αντιφωνικό τραγούδι. Αναπτύχθηκαν από τον 10ο έως τον 16ο αιώνα, φτάνοντας στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς τους τον 15ο αιώνα προτού καταστούν ξεπερασμένα από την άνοδο του επαγγελματικού θεάτρου. Υπάρχουν τέσσερις πλήρεις ή σχεδόν πλήρεις σωζόμενες αγγλικές βιβλικές συλλογές θεατρικών έργων της ύστερης μεσαιωνικής περιόδου. Ο πιο ολοκληρωμένος είναι ο κύκλος της Υόρκης των 48 διαγωνισμών. Παίχτηκαν στην πόλη του Γιορκ , από τα μέσα του 14ου αιώνα έως το 1569. Εκτός από το Μέσο Αγγλικό δράμα, υπάρχουν τρία σωζόμενα έργα στην Κορνουάλη, γνωστά ως Ordinalia . Έχοντας αναπτυχθεί από τα θρησκευτικά θεατρικά έργα μυστηρίου του Μεσαίωνα, το έργο ηθικής είναι ένα είδος μεσαιωνικής και πρώιμης θεατρικής ψυχαγωγίας των Tudor, που αντιπροσώπευε μια στροφή προς μια πιο κοσμική βάση για το ευρωπαϊκό θέατρο. Τα ηθικά έργα είναι ένας τύπος αλληγορίας στην οποία ο πρωταγωνιστής συναντιέται με προσωποποιήσεις διαφόρων ηθικών ιδιοτήτων που προσπαθούν να τον παρακινήσουν να επιλέξει μια θεοσεβή ζωή αντί για μια ζωή του κακού. Τα έργα ήταν πιο δημοφιλή στην Ευρώπη κατά τον 15ο και 16ο αιώνα. Το The Somonyng of Everyman ( The Summoning of Everyman ) (περίπου 1509–1519), που συνήθως αναφέρεται απλώς ως Everyman , είναι ένα αγγλικό έργο ηθικής του τέλους του 15ου αιώνα. Όπως η αλληγορία Pilgrim's Progress (1678) του John Bunyan , ο Everyman εξετάζει το ζήτημα της χριστιανικής σωτηρίας μέσω της χρήσης αλληγορικών χαρακτήρων.

Κατηγορία:Μεσαιωνική Αγγλία Κατηγορία:Μεσαιωνική λογοτεχνία Κατηγορία:Μεσαιωνική αγγλική λογοτεχνία</nowiki>

Η ιστορία του σπουδαστή Τέρενς Ράτιγκαν The Deep Blue Sea (Η βαθιά, γαλάζια θάλασσα, 1952) Κατηγορία:Μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες

Μια ημέρα (μυθιστόρημα)

</blockquote

(γαλλικός τίτλος: (αγγλικά: (αγγλικός τίτλος:

κάτι και στο τέλος

Lassie and Tommy Rettig 1956.JPG

Ο Fisher King έχει τραυματιστεί στη βουβωνική χώρα και η πληγή του έχει επίσης επηρεάσει το βασίλειο στο οποίο κυβερνά. Το άλλοτε γόνιμο και άφθονο έδαφος έχει πάψει να αποδίδει καλλιέργειες. η γη έχει γίνει ερημιά.

, Alan Alexander Milne Νιλ Τζόρνταν

Παραπομπές

Πάτρικ Ο'Μπράιαν πρώτο μυθThe Golden Ocean (en) (1956)

Vathek Γουίλιαμ Τόμας Μπέκφoρντ Κατηγορία:Γοτθικά μυθιστορήματα [[Κατηγορία:Μυθιστορήματα που έγιναν ταινίες Le Médecin de Campagne, Bataille de la Bérézina Σίντνεϊ Πάτζετ

Κατηγορία:Αμερικανική λογοτεχνία {{Début de colonnes|taille=28}} {{Fin de colonnes}}

Αφήγημα για τον λοχαγό Καπέικιν Πληροφορίες θεατρικού έργου

Φάουστ Goethe's Faust Faust, Χερσότοπος

Το ημερολόγιο του Ιούλιου Ρόντμαν The Journal of Julius Rodman, Eureka (Εύρηκα)

• Το βαμμένο πέπλο (1925) Μομ

1932 την ίδια χρονιά με το A Glastonbury Romance του John Cowper Powys.

commonscat2 ή Commonscat

[[Κρίστοφερ Μάρλοου]] ''[[Ηρώ και Λέανδρος (Μάρλοου)|Ηρώ και Λέανδρος]] στο Αφροδίτη και Άδωνις (Σαίξπηρ)''

Le Menteur (Ο ψεύτης) Κάρλο Γκολντόνι Όσκαρ Ουάιλντ, Satyricon και τα [[Εφεσιακά του [Ξενοφών ο Εφέσιος στην [[Ιστορία του Απολλώνιου της Τύρου.

Μια ιστορία από τα άγρια βουνά, Η αυτού διασημότης, Το ερωτικό ραντεβού, Κατηγορία:Ρωμαϊκή λογοτεχνία * <nowiki>{{Commonscat για εικόνες

• {DEFAULTSORT:Μυρζε, Ανρι
• Ένα Καπρίτσιο Αλφρέ ντε Μυσσέ Η Ζαν-Μαρί Λεπρένς ντε Μπωμόν ασχολήθηκε με τη συγγραφή και διασκευή παιδικών παραμυθιών όπως Η Πεντάμορφη και το Τέρας (1756) Portal bar|Βιογραφίες|Λογοτεχνία} DEFAULTSORT: Γκονκουρ, Εντμον}

• ο Σάμιουελ Μπάτλερ: Η Κοινή ανθρώπινη μοίρα ο Σάμιουελ Μπάτλερ γνωστός για το σατιρικό ουτοπικό μυθιστόρημα Erewhon (1872) και το ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα  Κοινή ανθρώπινη μοίρα  (εκδόθηκε μεταθανάτια το 1903)
  

• Emile Gaboriau – Υπόθεση Λερούζ (1863)Μετάφραση: Ωρίων Αρκομάνης – Τιτίκα ΔημητρούλιαGutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός (2018)
• Pierre Boileau, Thomas Nercejac – Οι λύκαινες (1956)

• gallery widths="220" heights="220" perrow="4" >
• </blockquote
• Μαρκ Λεβί Marc Levy Et si c'était vrai... (roman) Μακάρι να ήταν αλήθεια
• Early modern France
• Ιστορικισμός Historicisme στον Ζυλ Μισλέ
• Bataille d'Aboukir (1799) μάχη του Αμπουκίρ στον Αντουάν-Ζαν Γκρο
• Κερ-Ξαβιέ Ρουσέλ, Φελίξ Βαλοτόν, στο ομάδα Ναμπί//////Ανρί-Γκαμπριέλ Ιμπέλς και Τονί Ρομπέρ-Φλερί στον Πωλ Ρανσόν
• ένα από τα πρώτα επαναστατικά κινήματα στη ζωγραφική και με σημαντικό αντίκτυπο στην εξέλιξη της τέχνης του 20ού αιώνα./////Ζυλ Μπρετόν, Ρόζα Μπονέρ, Κατάλογος έργων του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγου/////Πιερ-Αλεξάντρ Βινιόν, Σαρλ Περσιέ και Πιέρ Φονταίν στο Αυτοκρατορικός ρυθμός// La Farce de Maître Pathelin
• Αντρέ Σαλμόν και Μαρί Λορενσάν στον Μαξ Ζακόμπ/Pierre de L'Estoile Πιέρ ντε Λ'Ετουάλ στο Τύχη της Γαλλίας και Σαλαμπό

• Σιμόν Μαρμιόν Simon Marmion μεγάλα χρονικά της Γαλλίας, νησάκι Ερ Λανίκ στο Γκαβρινίς, Μπων πόλη,
• ζωγραφική ιστορικής θεματολογίας Tanneguy du Châtel, και Peinture d'histoire Ιστορική ζωγραφική στον Ωγκύστ Κουντέ

• Maurice Blanchot στον Αλαίν Ρομπ-Γκριγιέ, στο Νέο μυθιστόρημα
• Ζακ Μπελάνζ χαράκτη Ζακ Καλό στον Αβραάμ Μπος
• στον Ρομπέρ Σαμπατιέ Φιλίπ ντε Μπροκά στο Με την οχιά στο χέρι
• Ανατόλ Φρανς με Το έγκλημα του Συλβέστρου Μπονάρ (1881) Le Parfum de la dame en noir (roman) στον Γκαστόν Λερού
• Γέζι Σιεμιγκινόφσκι-Ελέουτερ Jerzy Siemiginowski-Eleuter μπαρόκ Πολωνία, Ádám Mányoki Ούγγροι: Άνταμ Μανιόκι, Τσέχος Πετρ Μπραντλ (Petr Brandl,
• All Quiet on the Western Front Première Guerre mondiale en littérature Les cent livres du siècle
• Jacques-Émile Blanche στον Ανρί ντε Μοντερλάν
• Μεγάλο Βραβείο των καλύτερων μυθιστορημάτων του πρώτου μισού του 20ού αιώνα

Τα 100 βιβλία του Αιώνα (Le Monde) Mademoiselle De Maupin (1835)

• La jeunesse de Théophile (1921)
• Les Pincengrain (1924)

Les âmes du Purgatoire (Οι ψυχές του Καθαρτηρίου, 1834)