Κανονισμός (Ευρωπαϊκή Ένωση)

Ένας κανονισμός είναι μια νομική πράξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης^[1], η οποία γίνεται άμεσα εκτελεστή ως νόμος ταυτόχρονα σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.^[2] ^[3] Οι κανονισμοί μπορούν να διακριθούν από τις οδηγίες, οι οποίες, τουλάχιστον κατ 'αρχήν, πρέπει να μεταφερθούν στο εθνικό δίκαιο. Οι κανονισμοί μπορούν να εγκριθούν μέσω ποικίλων νομοθετικών διαδικασιών ανάλογα με το θέμα τους.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιγραφή των κανονισμών περιλαμβάνεται στο άρθρο 288 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρώην άρθρο 249 ΣΕΚ ).

Άρθρο 288
Για την άσκηση των αρμοδιοτήτων της Ένωσης, τα θεσμικά όργανα θα ακολουθούν κανονισμούς, οδηγίες, αποφάσεις, συστάσεις και γνωμοδοτήσεις.
Ένας κανονισμός θα έχει γενική ισχύ. Θα είναι δεσμευτικός στο σύνολό του και θα ισχύει άμεσα σε όλα τα Κράτη Μέλη.
Μια οδηγία θα είναι δεσμευτική ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα, σε κάθε Κράτος Μέλος στο οποίο απευθύνεται, αλλά θα αφήνει στις εθνικές αρχές την επιλογή της μορφής και των μεθόδων.
Η απόφαση θα είναι δεσμευτική στο σύνολό της σε εκείνους στους οποίους απευθύνεται.
Οι συστάσεις και οι γνωμοδοτήσεις δεν θα έχουν δεσμευτική ισχύ.

Το Συμβούλιο μπορεί να μεταβιβάσει νομοθετική εξουσία στην Επιτροπή και, ανάλογα με τον τομέα και την κατάλληλη νομοθετική διαδικασία, και τα δύο θεσμικά όργανα μπορούν να θεσπίσουν νόμους.^[2] Υπάρχουν κανονισμοί του Συμβουλίου και κανονισμοί της Επιτροπής. Το άρθρο 288 δεν κάνει σαφή διάκριση μεταξύ νομοθετικών πράξεων και διοικητικών πράξεων, όπως συνήθως γίνεται στα εθνικά νομικά συστήματα.^[3]

Νομικό αποτέλεσμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Κανονισμοί είναι σε κάποιο βαθμό ισοδύναμοι με τις "πράξεις του Κοινοβουλίου", με την έννοια ότι αυτό που λέν είναι δίκαιο και δεν χρειάζεται να διαμεσολαβηθούν στο εθνικό δίκαιο μέσω μέτρων εφαρμογής. Ως εκ τούτου, οι κανονισμοί αποτελούν μια από τις ισχυρότερες μορφές του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και απαιτείται μεγάλη προσοχή κατά τη σύνταξη και διατύπωση τους.

Όταν τεθεί σε ισχύ ένας κανονισμός, υπερισχύει όλων των εθνικών νομοθεσιών που αφορούν το ίδιο αντικείμενο και η μεταγενέστερη εθνική νομοθεσία πρέπει να είναι συνεπής και να γίνεται με βάση τον κανονισμό. Ενώ απαγορεύεται στα κράτη μέλη να αποκρύπτουν το άμεσο αποτέλεσμα των κανονισμών, είναι κοινή πρακτική η θέσπιση νομοθεσίας που να ασχολείται με επακόλουθα θέματα που προκύπτουν από την έναρξη ισχύος κανονισμού.

Υποκατηγορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ονομα	Παράδειγμα τίτλου	Παράδειγμα ELI	Παράδειγμα CELEX
Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου	Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 524/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2013, για την ηλεκτρονική επίλυση διαφορών καταναλωτών και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004 και της Οδηγίας 2009/22 (Κανονισμός καταναλωτών ODR)	http://data.europa.eu/eli/reg/2013/524/oj	32013R0524
Κανονισμός του Συμβουλίου	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1346/2000 του Συμβουλίου της 29ης Μαΐου 2000 για τις διαδικασίες αφερεγγυότητας	http://data.europa.eu/eli/reg/2000/1346/oj	32000R1346
Κανονισμός της Επιτροπής	Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2257/94 της Επιτροπής της 16ης Σεπτεμβρίου 1994 για τον καθορισμό των κανόνων ποιότητας για τις μπανάνες (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ)	http://data.europa.eu/eli/reg/1994/2257/oj	31994R0094
Εκτελεστικός κανονισμός της Επιτροπής	Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 923/2012 της Επιτροπής, της 26ης Σεπτεμβρίου 2012, για τη θέσπιση κοινών εναέριων κανόνων και επιχειρησιακές διατάξεις σχετικά με τις υπηρεσίες και τις διαδικασίες στην αεροναυτιλία και τροποποίηση του κανονισμού εφαρμογής (ΕΕ) αριθ. 1035/2011 και των κανονισμών (ΕΚ) (ΕΚ) αριθ. 1794/2006, (ΕΚ) αριθ. 730/2006, (ΕΚ) αριθ. 1033/2006 και (ΕΕ) αριθ. 255/2010 Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ	http://data.europa.eu/eli/reg_impl/2012/923/oj	32012R0923

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Nanda, Ved P. (1996). Folsom, Ralph Haughwout, επιμ. European Union law after Maastricht: a practical guide for lawyers outside the common market. The Hague: Kluwer. σελ. 5. The Union has two primary types of legislative acts, directives and regulations
↑ ^2,0 ^2,1 Christine Fretten; Vaughne Miller (2005-07-21) (pdf). The European Union: a guide to terminology procedures and sources. UK House Of Commons Library, International Affairs and Defence Section, σελ. 8. Standard Note: SN/IA/3689. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-06-12. https://web.archive.org/web/20100612213147/http://w4mp.org/html/library/standardnotes/snia-03689.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-09-03. «Both the Council of Ministers and the Commission are empowered under the EC Treaty to make laws.».
↑ ^3,0 ^3,1 Steiner, Josephine· Woods, Lorna (2006). EU Law (9th έκδοση). Oxford: Oxford University Press. σελίδες 56–60. ISBN 978-0-19-927959-3.

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[1] Nanda, Ved P. (1996). Folsom, Ralph Haughwout, επιμ. European Union law after Maastricht: a practical guide for lawyers outside the common market. The Hague: Kluwer. σελ. 5. The Union has two primary types of legislative acts, directives and regulations

[CommonsLib-2] 2,0 ^2,1 Christine Fretten; Vaughne Miller (2005-07-21) (pdf). The European Union: a guide to terminology procedures and sources. UK House Of Commons Library, International Affairs and Defence Section, σελ. 8. Standard Note: SN/IA/3689. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-06-12. https://web.archive.org/web/20100612213147/http://w4mp.org/html/library/standardnotes/snia-03689.pdf. Ανακτήθηκε στις 2009-09-03. «Both the Council of Ministers and the Commission are empowered under the EC Treaty to make laws.».

[Steiner-p56-3] 3,0 ^3,1 Steiner, Josephine· Woods, Lorna (2006). EU Law (9th έκδοση). Oxford: Oxford University Press. σελίδες 56–60. ISBN 978-0-19-927959-3.

[1]

[2]

[3]