Χριστίνα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χριστίνα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12  Απριλίου 1573[1][2][3]
Κίελο
Θάνατος8  Δεκεμβρίου 1625[1][2][3]
Gripsholm Castle
Τόπος ταφήςΣτρέγκνες
Χώρα πολιτογράφησηςΣουηδία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚάρολος Θ΄ της Σουηδίας (1592–1611)[4][5]
ΤέκναChristine Wasa
Γουσταύος Αδόλφος της Σουηδίας[4]
Μαρία Ελισάβετ της Σουηδίας
Κάρολος Φίλιππος του Σέντερμανλαντ
ΓονείςΑδόλφος του Χόλσταϊν-Γκόττορπ[4] και Χριστίνα της Έσσης[4]
ΑδέλφιαΦρειδερίκος Β΄ του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Σοφία του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Φίλιππος του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Ελισάβετ του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Ιωάννης Αδόλφος του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Άννα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Χριστιανός του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Αγνή του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Ιωάννης Φρειδερίκος του Χολστάιν-Γκόττορπ
ΟικογένειαΔούκας του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΑντιβασιλέας
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Χριστίνα (Christina von Holstein-Gottorp, 13 Απριλίου 1573 - 8 Δεκεμβρίου 1625) από τον Οίκο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Γκόττορπ ήταν η δεύτερη σύζυγος του Καρόλου Θ΄ της Σουηδίας και η μητέρα του Γουσταύου Β΄ Αδόλφου της Σουηδίας.[6]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1573 στο Κίελο και ήταν το τέταρτο παιδί και η δεύτερη κόρη του Αδόλφου δούκα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ και της Χριστίνας, κόρης του Φιλίππου Α΄ λαντγκράβου της Έσσης.

Το 1586 προτάθηκε ως νύφη για τον Σιγισμούνδο Γ΄ της Πολωνίας, τα σχέδια περί γάμου όμως ναυάγησαν. Στις 8 Ιουλίου 1592 έγινε η δεύτερη σύζυγος του Καρόλου τότε δούκα του Σέντερμανλαντ (μετέπειτα Καρόλου Θ΄ της Σουηδίας).

Η βασίλισσα ήταν αυταρχική και δυναμική ως άτομο με έντονο το αίσθημα της οικονομίας. Ήταν τόσο σεβαστική και φοβισμένη. Έχει περιγραφεί ως σκληρή, επίμονη και φιλάργυρη, εικάζεται ότι η πρώτη σύζυγος του Καρόλου προσπαθούσε πάντα να τον πείσει να δείξει επιείκεια στις πράξεις του, ενώ η Χριστίνα έκανε πάντα το αντίθετο. Ο γάμος της έχει περιγραφεί ως ευτυχισμένος.

Μετά το τέλος τού συζύγου της στις 30 Οκτωβρίου 1611, έγινε αντιβασίλισσα για το γιο της μέχρι το 1622. Ωστόσο το 1622 ο νεότερος γιος της πρίγκιπας Κάρολος-Φίλιππος απεβίωσε, τότε η ίδια αποσύρθηκε εντελώς από τη δημόσια ζωή.

Η Χριστίνα απεβίωσε στις 8 Δεκεμβρίου 1625 στο Κάστρο Γκρίπσχολμ σε ηλικία 52 ετών.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1592 η Χριστίνα παντρεύτηκε τον Κάρολο τότε δούκα του Σόντερμανλαντ (μετέπειτα Κάρολο Θ΄ της Σουηδίας) και μαζί απέκτησαν παιδιά:

  • Χριστίνα 1593-1594, απεβ. 6 μηνών.
  • Γουσταύος Β΄ Αδόλφος 1594-1632, βασιλιάς της Σουηδίας.
  • Μαρία-Ελισάβετ 1596-1618, παντρεύτηκε τον Ιωάννη δούκα του Έστεργκετλαντ.
  • Κάρολος-Φίλιππος 1601-1622, δούκας του Σόντερμανλαντ. Νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα Ρίμπινγκ. Απέκτησαν ένα παιδί, που γεννήθηκε μετά το τέλος του Καρόλου-Φιλίππου.
  • ένας γιος 20 Ιουλίου 1606, θνησιγενής.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 13 Απριλίου 1573 - 8 Ιουλίου 1592: Η Βασιλική Υψηλότητα Δούκισσα Χριστίνα του Χόλσταϊν-Γκότορπ
  • 8 Ιουλίου 1592 - 22 Μαρτίου 1604: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Χριστίνα της Σουηδίας, Δούκισσα του Σόντερμανλαντ, του Νάρκε και του Βέρμλαντ
  • 22 Μαρτίου 1604 – 30 Οκτωβρίου 1611: Η Μεγαλειότητα Της Η Βασίλισσα
  • 30 Οκτωβρίου 1611 - 1622: Η Μεγαλειότητα Της Η Χήρα Βασίλισσα-Αντιβασίλισσα
  • 30 Οκτωβρίου 1611 - 8 Δεκεμβρίου 1625: Η Μεγαλειότητα Της Η Χήρα Βασίλισσα της Σουηδίας

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Westerlund, Kerstin (2004), Kvinnliga brukspatroner, Tekniska museet.
  • Nordisk Familjebok
  • Carl Grimberg: Svenska Folkets underbara öden II. 1521–1611 (The wonderous destinys of the Swedish people)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χριστίνα του Χόλσταϊν-Γκόττορπ
Νεότερος κλάδος του Οίκου του Όλντενμπουργκ
Γέννηση: 13 Απριλίου 1573 Θάνατος: 8 Δεκεμβρίου 1625
Βασιλικοί τίτλοι
Κενό
Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν
Άννα της Αυστρίας
Βασιλική σύζυγος της Σουηδίας
1604–1611
Κενό
Τελευταίος που έφερε τον τίτλο ήταν
Μαρία Ελεονόρα του Βρανδεμβούργου