Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χρήστης:PapaJohnWp/πρόχειρο/Διακειμενικότητα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Με τον όρο διακειμενικότητα στην λογοτεχνία περιγράφεται μια θεωρία της λογοτεχνίας που αναπτύχθηκε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Σύμφωνα με αυτήν, ένα λογοτεχνικό κείμενο δεν αναφέρεται απαραίτητα στην εξωτερική πραγματικότητα αλλά σε πολλές περιπτώσεις αναφέρεται άμεσα σε ένα άλλο κείμενο, το λεγόμενο "διακείμενο". Το διακείμενο είναι τα στοιχεία εκείνα ενός κειμένου που εντοπίζονται σε περισσότερα από ένα λογοτεχνικά έργα.



Ποίηση 1948

τούτη  η εποχή
του εμφύλιου σπαραγμού
δεν είναι εποχή
για ποίηση
κι άλλα παρόμοια:
σαν πάει κάτι
να
γραφεί
είναι
ως αν
να γράφονταν
από την άλλη μεριά
αγγελτηρίων θανάτου
γι’ αυτό και
τα ποιήματά μου
είν’ τόσο πικραμένα
(και πότε -άλλωστε- δεν ήσαν;)
κι είναι
-προ πάντων-
και
τόσο
λίγα.


- Νίκος Εγγονόπουλος. 1948

Στον Νίκο Ε…1949


Φίλοι
Που φεύγουν
Που χάνονται μια μέρα
Φωνές
Τη νύχτα
Μακρινές φωνές
Μάνας τρελής στους έρημους δρόμους
Κλάμα παιδιού χωρίς απάντηση
Ερείπια
Σαν τρυπημένες σάπιες σημαίες
Εφιάλτες,
Στα σιδερένια κρεβάτια
Όταν το φως λιγοστεύει
Τα ξημερώματα.
(Μα ποιός με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;)


- Μανόλης Αναγνωστάκης, 1949