Ραντάμα Β΄

Ραντάμα Β΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	23  Σεπτεμβρίου 1829 Ανταναναρίβο
Θάνατος	12  Μαΐου 1863 Rova of Antananarivo
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Τόπος ταφής	Ilafy
Χώρα πολιτογράφησης	Μαδαγασκάρη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Μαλαγασική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Σύζυγος	Rasoherina I of Madagascar Ranavalona II of Madagascar
Γονείς	Ranavalona I of Madagascar
Οικογένεια	Merina Kingdom
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Ο Ραντάμα Β΄ (Radama II, 23 Σεπτεμβρίου 1829 – 12 Μαΐου 1863), γεννημένος ως πρίγκιπας Ρακότο, ήταν ο γιος και διάδοχος της Βασίλισσας Ραναβαλόνα Α΄ στον θρόνο του Βασιλείου της Μαδαγασκάρης, ο οποίος βασίλευσε από τις 16 Αυγούστου 1861 μέχρι τον Μάιο του 1863. Παρά τη μικρή της διάρκεια, η βασιλεία του Ραντάμα απετέλεσε μια περίοδο στροφής στην ιστορική πορεία της Μαδαγασκάρης. Υπό τη σταθερή και συχνά σκληρή διακυβέρνηση της μητέρας του, επί ένα τρίτο του αιώνα η χώρα είχε διαφυλάξει την πολιτισμική και πολιτική ανεξαρτησία της από τους ευρωπαϊκούς αποικιακούς σχεδιασμούς, οι οποίοι είχαν «μπει στο συρτάρι» στις δεκαετίες αυτές. Ο Ραντάμα Β΄ όμως απέρριψε την πολιτική του απομονωτισμού της μητέρας του, που περιελάμβανε και διώξεις των Χριστιανών της νήσου: Επέβαλε την ανεξιθρησκία και άνοιξε τη χώρα στις ευρωπαϊκές επιρροές. Ενεργοποιώντας τη «Σύμβαση Λαμπέρ», την οποία είχε ήδη συνάψει μυστικά από το 1855 με τον Γάλλο πρώην δουλέμπορο, τυχοδιώκτη και επιχειρηματία Ζοζέφ-Φρανσουά Λαμπέρ, όταν ακόμα βασίλευε η Ραναβαλόνα, ο Ραντάμα έδωσε στους Γάλλους αποκλειστικά δικαιώματα στην εκμετάλλευση μεγάλων εκτάσεων πολύτιμης γης και άλλων φυσικών πόρων. Η συμφωνία αυτή, που αργότερα ακυρώθηκε από τον πρωθυπουργό Ραϊνιλαϊαριβούνυ, ήταν το κλειδί που άνοιξε τη διεκδίκηση της Γαλλίας επί της Μαδαγασκάρης ως προτεκτοράτου, ώστε από το 1896 να την καταστήσει αποικία της.

Η έντονη αντίθεση μεταξύ του απομονωτισμού της Ραναβαλόνα Α΄ και της φιλοευρωπαϊκής στάσεως του γιου της επέφερε μια απότομη αντιστροφή πολιτικής που αναστάτωσε την παραδοσιακή κοινωνικοπολιτική δομή της χώρας. Η εξίσου απόλυτη επιδίωξη του Ραντάμα να επιφέρει σύντομα καίριες μεταρρυθμίσεις αγνοώντας πλήρως τις συμβουλές των υπουργών του, τους έστρεψε τελικώς εναντίον του. Διοργανώθηκε πραξικόπημα από τον πρωθυπουργό του, τον Ραϊνιβονιναχιτρινιόνυ, τον Μάιο του 1863, και ο Ραντάμα Β΄ θανατώθηκε με στραγγαλισμό. Η χήρα του, η Ραμπόντο, αφέθηκε από τους υπουργούς να τον διαδεχθεί στον θρόνο με το όνομα Ρασοχερίνα, υπό τον όρο ότι η ίδια και οι μελλοντικοί μονάρχες δεν θα διοικούσαν πλέον ανεξέλεγκτα, αλλά σε συμφωνία με τους Χόβα (την τάξη των ελεύθερων υπηκόων), όπως αυτοί αντιπροσωπεύονταν από τον πρωθυπουργό. Ο λαός πληροφορήθηκε από το νέο καθεστώς ότι ο Ραντάμα είχε αυτοκτονήσει και ότι το σώμα του είχε ταφεί χωρίς τελετές στο Ιλαφύ. Ωστόσο σύντομα διαδόθηκαν φήμες – πιστεύεται από μέρους των εξεχόντων Ευρωπαίων κατοίκων Ζαν Λαμπόρντ και Γουίλιαμ Έλις – ότι ο Ραντάμα ζούσε και σχεδίαζε να διεκδικήσει τον θρόνο. Από τότε διατηρείται με κάποια επιχειρήματα η άποψη ότι ο Ραντάμα ίσως είχε επιζήσει του στραγγαλισμού του και είχε ζήσει μέχρι τα τέλη του αιώνα κρυμμένος στην ανωνυμία κοντά στη Λίμνη Κινκόνυ, κοντά στη βορειοδυτική ακτή του νησιού.

Πηγές

• Ade Ajayi, Jacob Festus (1989). Africa in the Nineteenth Century until the 1880s. Παρίσι: UNESCO. ISBN 9780520039179. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2011. 
• Brown, Mervyn (2002). A History of Madagascar. Νέα Υόρκη: Markus Wiener Publishers. 
• Delval, Raymond (1972). Radama II, prince de la renaissance malgache: 1861-1863 (στα Γαλλικά). Παρίσι: Éditions de l'École. 
• Oliver, Samuel (1886). Madagascar: An Historical and Descriptive Account of the Island and its Former Dependencies, Volume 1. Νέα Υόρκη: Macmillan and Co. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2011.