Ντε Βαλέρ
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Βαλέρ ντε Μπεσβεκόνι | ||
| Ημερ. γέννησης | 1890 | ||
| Τόπος γέννησης | Κισινάου | ||
| Ημερ. θανάτου | 1964 | ||
| Τόπος θανάτου | Αργεντινή | ||
| Προπονητική καριέρα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | ||
| 1924-1926 | Ελ Σεκκά | ||
| 1927-1928 | ΦΚ Βικτόρια Ζίσκοφ | ||
| 1928 | Εθνική Αιγύπτου | ||
| 1928-1929 | Ολυμπιακός (βοηθός) | ||
| 1930-1932 | Άρης Θεσσαλονίκης | ||
| 1932-1933 | Ολιμπίκ Αντίμπ | ||
| 1933 | Ολιμπίκ Λυών | ||
| 1935 | ΦΚ Λοζάν-Σπορ | ||
| 1937-1938 | Σταντ ντε Ρενς | ||
| 1939 | Μπόκα Τζούνιορς | ||
Ο Ντε Βαλέρ (Βαλέρ ντε Μπεσβεκόνι) ήταν Τσεχοσλοβάκος προπονητής ποδοσφαίρου (σύμφωνα με διαφορετικές πηγές Ούγγρος ή Ρώσος),[1] ο οποίος κάθισε στον πάγκο της εθνικής ομάδας της Αιγύπτου, της Βικτόρια Ζίσκοφ, του Άρη Θεσσαλονίκης, με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος του 1932, της Λυών, της Ρενς και της Μπόκα Τζούνιορς.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντε Βαλέρ γεννήθηκε στο Κισινάου της τότε Ρωσίας το 1890 και σπούδασε νομική. Όντας παθιασμένος με το ποδόσφαιρο, αρχικά έγινε διαιτητής και εν συνεχεία προπονητής.[2] Είχε δηλώσει ότι έμαθε την προπονητική στην Μπόλτον Γουόντερερς και μετέπειτα σε μια ομάδα της Βιέννης, σε συνέντευξη του 1940.[3]
Στα μέσα της δεκαετίας του '20 εγκαταστάθηκε στο Κάιρο και ανέλαβε προπονητής της Ελ Σεκκά, κατακτώντας το τοπικό πρωτάθλημα.[4] Το 1927-28, κατέκτησε το πρωτάθλημα Τσεχοσλοβακίας με την Βικτόρια Ζίσκοφ. Το καλοκαίρι του 1928, συμμετείχε στο προπονητικό τιμ της εθνικής ομάδας της Αιγύπτου, κατακτώντας την τέταρτη θέση στο ολυμπιακό τουρνουά και στη συνέχεια διοργάνωσε περιοδεία της ομάδας στην Ευρώπη για φιλικούς αγώνες.[5]
Καριέρα στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1928-29 κατέκτησε το πρωτάθλημα Πειραιά με τον Ολυμπιακό ως βοηθός προπονητή του Γιαν Κοψίβα.
Ο Ντε Βαλέρ ξεκίνησε την συνεργασία του με την ομάδα του Άρη τον Απρίλιο του 1930.[6] Στον πρώτο του επίσημο αγώνα στον πάγκο των "κίτρινων", ηττήθηκε με 5-0 από τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα Ελλάδος του 1930.[7] Ο Άρης κατέλαβε την δεύτερη θέση του πρωταθλήματος, με δημοσιογράφους της εποχής να αναφέρουν ότι η έλευση του νέου προπονητή λίγο πριν την έναρξη του πανελλήνιου πρωταθλήματος, αποδιοργάνωσε την ομάδα της Θεσσαλονίκης, κάτι που γίνεται πιο φανερό λόγω του ότι ο Άρης με το πέρασμα των ημερών παρουσίασε ένα πιο δυνατό σύνολο, χάνοντας τα δύο πρώτα ματς και φέρνοντας μία ισοπαλία και μία νίκη στα δύο τελευταία.
Το 1931 διοργανώθηκε το πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδος ως εθνική κατηγορία, με τους "κίτρινους" να τερματίζουν στη δεύτερη θέση, ισοβαθμώντας με τον Παναθηναϊκό.[8] Εκείνη την χρονιά ο Ντε Βαλέρ, βαδίζοντας στα πρότυπα των συλλόγων του εξωτερικού, συγκρότησε τέσσερις ομάδες στον σύλλογο, με σύνολο 57 ποδοσφαιριστών.
Την επόμενη χρονιά ο Άρης κατέκτησε εύκολα το πρωτάθλημα Ελλάδος, έχοντας διαφορά δύο νικών από τον δεύτερο Παναθηναϊκό,[9][10] ενώ υπήρξε φιναλίστ του πρώτου τελικού του κυπέλλου, όπου ηττήθηκε με 5-3 από την ΑΕΚ.[11] Ο Ντε Βαλέρ πήρε την πρωτοβουλία να χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά τον 16χρονο Κλεάνθη Βικελίδη στη νίκη του Άρη εναντίον του Απόλλωνα Αθηνών με 6-1.[12][13][14]
Μετά το τέλος της σεζόν 1931-32 ο σύλλογος δεν ανανέωσε το συμβόλαιο του προπονητή, λόγω των οικονομικών δυσχερειών που αντιμετώπιζε.
Γαλλία, Ελβετία και Αργεντινή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντε Βαλέρ ανέλαβε τα καθήκοντα προπονητή στην Ολιμπίκ Αντίμπ το καλοκαίρι του 1932.[15] Διοργάνωσε αρκετούς φιλικούς αγώνες μέσα στο καλοκαίρι και τερμάτισε στην πρώτη θέση του δεύτερου ομίλου του πρωταθλήματος, με δέκα νίκες, τέσσερις ισοπαλίες και τέσσερις ήττες, για να αντιμετωπίσει στον τελικό την Ολιμπίκ Λιλουά, όπου ηττήθηκε με 4-3 στις 14 Μαΐου 1933.[16][17] Ο Ντε Βαλέρ ενεπλάκη στο πρώτο σκάνδαλο στην ιστορία του γαλλικού ποδοσφαίρου, όταν λίγες ημέρες πριν από τον εν λόγω τελικό, αφού έγινε γνωστό ότι προσπάθησε να δωροδοκήσει τους ιθύνοντες της Φιβουά με 35 χιλιάδες φράγκα.[18] Ο σύλλογος του τον κατηγόρησε ότι έδρασε με δική του πρωτοβουλία και η πειθαρχική επιτροπή της Ομοσπονδίας του απαγόρευσε οποιαδήποτε δραστηριότητα στο ποδόσφαιρο στη Γαλλία.[19] Δύο χρόνια αργότερα, καταδικάστηκε για στημένους αγώνες ιπποδρόμου.[20]
Παρά την απαγόρευση από την ομοσπονδία, ανέλαβε ως τεχνικός της Ολιμπίκ Λυών, αλλά σύντομα εγκατέλειψε το πόστο του, όπως και την πόλη.[21] Ο ίδιος ανέφερε ότι εργάστηκε για ένα σύλλογο στη Νυρεμβέργη, στη Γιανγκ Μπόις Βέρνης και στην Λοζάν-Σπορ, η οποία κέρδισε το νταμπλ στην Ελβετία το 1935. Το 1937 άρθηκε η τιμωρία του και ανέλαβε την Ρενς στη δεύτερη κατηγορία του γαλλικού πρωταθλήματος.[22] Τερμάτισε στη μέση της βαθμολογίας, αλλά το συμβόλαιο του δεν ανανεώθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων του συλλόγου.[23]
Εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή, όπου έγινε γνωστός με το όνομα «Valère de Besveconny». Υπήρξε ο πρώτο ξένος προπονητής της Μπόκα Τζούνιορς, όπου παρέμεινε για λίγους μήνες.[24]
Το 1946, δημοσίευσε δύο βιβλία χορού, άσχετα με το ποδόσφαιρο, με τίτλο Guía del Ballet (Éditions Emecé) και Silfides (Éditions Peuser). Το 1952 αναφέρθηκε στον γαλλικό Τύπο ότι αναχώρησε από τη Νότια Αμερική. Πιθανότατα, πέθανε τον Οκτώβριο του 1964.[25]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ the digital library - Gallica - BnF
- ↑ Istoria fotbalului moldovenesc. UN ANTRENOR ... - FMF
- ↑ Cultura Digital UDP
- ↑ Egypt - List of Champions
- ↑ IX. Olympiad Amsterdam 1928 Football Tournament
- ↑ Εφημερίδα Μακεδονία, 26/4/1930, Σελίδα: 3
- ↑ Εφημερίδα Μακεδονία 19/5/1930, Σελίδα: 3
- ↑ Εφημερίδα Μακεδονία, 6/7/1931, Σελίδα: 5
- ↑ Το πρωτάθλημα του 1932 | AllAboutARIS.com[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ PRESSARIS – ΡΕΤΡΟ: Ο θρίαμβος επί του Ολυμπιακού στον Πειραιά με 0-3 και το… πρώτο σύνθημα για τον Άρη! (photos)
- ↑ «Οι οκτώ τελικοί του Αρη - Άρης - SPORT 24». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Εφημερίδα Μακεδονία, 11/4/1932, Σελίδα: 3
- ↑ «25 χρόνια χωρίς το «Μακεδονικό τανκ» (vds) - SentraGoal». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «1932, η γέννηση ενός θρύλου: Η πρώτη συμμετοχή του Κλεάνθη Βικελίδη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ Le Forez sportif : org. hebdo. de tous les sports de la rég. forézienne
- ↑ Paris-Soir, N° 12 avril 1933, p.4
- ↑ Saison 1932/1933 Ligue 1, Coupe de France
- ↑ PressReader.com - Digital Newspaper & Magazine
- ↑ Football : le seul hebdomadaire français exclusivement consacré au football / directeur Marcel Rossini
- ↑ Alexandre Villaplane, capitaine de l’équipe de France et traître à la nation
- ↑ Le Sud : journal républicain du matin
- ↑ Figaro : journal non politique [archive », sur Gallica, 4 décembre 1937]
- ↑ L'Auto-vélo : automobilisme, cyclisme, athlétisme, yachting, aérostation, escrime, hippisme / directeur Henri Desgrange
- ↑ Valeré De Bevesconny - Trayectoria y Biografía de Entrenadores - Historia de Boca Juniors
- ↑ Estado Argentino, Boletín Oficial de la República Argentina. 1964 2da sección, 26 octobre 1964
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Αθλητικός Σύλλογος Άρης • 1914-2004", συλλογικό έργο (επιστημονική τεκμηρίωση Αν. Στεφανίδης - Ελ. Τσιομπανούδη - Δ. Κυρίτσης), έκδοση Κέντρο Ιστορίας Δήμου Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2005, ISBN 960-8734-48-7
- Η Ιστορία του Συλλόγου: 1931-1950
| |||||