Μεθανοτελλουρόλη
Μεθανοτελλουρόλη | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Μεθανοτελλουρόλη | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | CH4Te | ||
Μοριακή μάζα | 143,642502 amu[1] | ||
Σύντομος συντακτικός τύπος |
CH3TeH | ||
Συντομογραφίες | MeTeH | ||
Αριθμός CAS | 25284-83-7[2] | ||
SMILES | C[Te][1] | ||
InChI | InChI=1S/CH4Te/c1-2/h2H,1H3[1] | ||
ChemSpider ID | 14564633[1] | ||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Σημείο τήξης | -72,74°C[1] | ||
Σημείο βρασμού | 41,01°C[1] | ||
Διαλυτότητα στο νερό |
17,74 g/m³[1] | ||
Τάση ατμών | 427 mmHg[1] | ||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Η μεθανοτελλουρόλη είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και τελλούριο, με χημικό τύπο CH4Te, αν και παριστάνεται συχνά και με τους τύπους CH3TeH και MeTeH. Είναι η απλούστερη από τις οργανικές τελλουρόλες, που είναι οι τελλουριούχες ανάλογες των αλκοολών, από τις οποίες μπορεί να θεωρηθεί ότι προέρχονται αν το τελλούριο αντικαταστήσει το οξυγόνο[3]. Οι τελλουρόλες (RTeH), οι σεληνόλες και οι θειόλες έχουν παρόμοιες ιδιότητες, αλλά οι τελλουρόλες είναι οι λιγότερο σταθερές από όλες τις υπόλοιπες[4]. Παρόλο που είναι θεμελιωδώς αντιπροσωπευτικές ως οργανοτελλουριούχες ενώσεις, οι τελλουρόλες είναι ελάχιστα μελετημένες, εξαιτίας της αστάθειάς τους. Τα παράγωγα των τελλουρολών περιλαμβάνουν τους τελλουρεστέρες (RCOTeR΄) και τις οργανοτελλουριοκυανιούχες ενώσεις (RTeCN).
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη τελλουρόλη που συνθέθηκε ήταν η αιθανοτελλουρόλη, που παράχθηκε το 1926 μέσω αντιδραστηρίου Grignard[3]. Η αντίστοιχη μέθοδος για τη μεθανοτελλουρόλη είναι:
Πιο συχνά όμως, η μεθανοτελλουρόλη παράγεται με αναγωγή διμεθυλοδιτελλουρίδιου:
Aναφορές και σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Διαδικτυακός τόπος ChemSpider
- ↑ Διαδικτυακός τόπος eBuyChem
- ↑ 3,0 3,1 Igor D Sadekov and A V Zakharov 1999 "Stable tellurols and their metal derivatives" Russ. Chem. Rev. 1999, vol. 68, 909.
- ↑ Brahim Khater, Jean-Claude Guillemin, Gábor Bajor, Tamás Veszprémi "Functionalized Tellurols: Synthesis, Spectroscopic Characterization by Photoelectron Spectroscopy, and Quantum Chemical Study" Inorganic Chemistry 2008 volume 47, p. 1502-1511. doi:10.1021/ic701791h
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Tellurol της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |