Λουίζα Ελισάβετ της Βυρτεμβέργης-Ελς
| Λουίζα Ελισάβετ της Βυρτεμβέργης-Ελς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4 Μαρτίου 1673[1][2] Μπιερούτοφ[3] |
| Θάνατος | 28 Απριλίου 1736[1][2] Forst |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Φίλιππος της Σαξονίας-Μέρσεμπουργκ-Λάουχστετ (από 1688)[4] |
| Τέκνα | Christian Ludwig von Sachsen-Lauenburg[5] |
| Γονείς | Χριστιανός Ούλριχ Α΄ της Βυρτεμβέργης-Ελς[5] και Άννα Ελισάβετ του Άνχαλτ-Μπέρνμπουργκ[5] |
| Αδέλφια | Σοφία Αγγελική της Βυρτεμβέργης-Ελς |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Λουίζα-Ελισάβετ, γερμ.: Louise-Elisabet von Württemberg-Oels (4 Μαρτίου 1673 - 28 Απριλίου 1736) από τον Οίκο της Βυρτεμβέργης, ήταν κόρη του δούκα της Βυρτεμβέργης-Ελς και με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Σαξονίας-Μέρσενμπουργκ-Λάουχστατ. Το 1709 αναβίωσε στο δουκάτο της Βυρτεμβέργης-Ελς το Τάγμα του Κρανίου ως ιπποτικό τάγμα για κυρίες.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένη στο Μπέρνστατ (τώρα ονομάζεται πολων.: Μπιερούτουφ), την πρωτεύουσα του Δουκάτου του Μπέρνστατ στη Σιλεσία, ήταν η μεγαλύτερη από τα επτά παιδιά του Χριστιανού-Ούλριχ Α΄ δούκα της Βυρτεμβέργης-Ελς και της πρώτης συζύγου του Άννας-Ελισάβετ, κόρης του Χριστιανού Β΄ πτίγκιπα του Άνχαλτ-Μπέρνμπουργκ.
Η μητέρα της απεβίωσε μετά από επιπλοκές στον τελευταίο τοκετό της στις 3 Σεπτεμβρίου 1680 και ο πατέρας της νυμφεύτηκε ακόμη τρεις φορές: με τη Σίβυλλα-Μαρία, κόρη του Χριστιανού Α΄ δούκα της Σαξονίας-Μέρσενμπουργκ, με τη Σοφία-Βιλλεμίνη, κόρη του πρίγκιπα Έννο-Λουδοβίκου των Σίρκσενα πρίγκιπα της Ανατολικής Φρισίας και με τη Σοφία, κόρη του Γουσταύου-Αδόλφου δούκα του Μεκλεμβούργου-Γκύστορβ. Η Λουίζα-Ελισάβετ και η μικρότερη αδελφή της Σοφία-Αγγελική, σύζυγος του δούκα της Σαξονίας-Τσάιτς-Πέγκου-Γκύστροβ, είναι τα μόνα παιδιά που επιβίωσαν από το γάμο των γονιών της. Από τους μετέπειτα γάμους τού πατέρα της είχε οκτώ αδέλφια, από τα οποία μόνο τρία επιβίωσαν μέχρι την ενηλικίωση: τον Κάρολο-Φρειδερίκο Β΄ δούκα της Βυρτεμβέργης-Ελς, τον Χριστιανό-Ούλριχ Β΄ δούκα της Βυρτεμβέργης-Βίλχελμινενορτ (και οι δύο γιοι της Σίβυλλας-Μαρίας) και την Αυγούστα-Λουίζα (κόρη της Σοφίας-Βιλλεμίνης), σύζυγο του δούκα της Σαξονίας-Βάισενφελς-Μπάρμπυ.
Ο γάμος της[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 20 Αυγούστου 1688, σε ηλικία 15 ετών, η Λουίζα-Ελισάβετ παντρεύτηκε τον θείο της Φίλιππο δούκα της Σαξονίας-Μέρσενμπουργκ-Λάουχστατ ως η δεύτερη σύζυγός του. Αυτός ήταν 31 ετών και ήταν μεγαλύτερος αδελφός της μητέρας της Mαρίας-Σίβυλλας. Για τον εορτασμό του γάμου τους κόπηκε ένα μεταλλιο. Μετά τον γάμο, το ζεύγος κατοικούσε στο Mέρσενμπουργκ, όπου ο γιος τους Χριστιανός-Λουδοβίκος γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1689. Έναν χρόνο αργότερα (1690) και μέσα σε λίγες ημέρες, έχασε τόσο τον γιο της (6 Ιουνίου) όσο και τον σύζυγό της, όταν έπεσε στη Μάχη του Φλερύ την 1η Ιουλίου. Η Λουίζα-Ελισάβετ είχε ακολουθήσει τον σύζυγό της στο Φλερύ και το στρατόπεδο όπου έμενε, δέχθηκε επίθεση από τους Γάλλους. Στη συνέχεια δυσκολεύτηκε να επιστρέψει στο Mέρσενμπουργκ και από εκεί στο Λάουχστατ.
Το 1704 ο πατέρας της απεβίωσε. Την ίδια χρονιά μετακόμισε από το κάστρο Λάουχστατ στην ιδιοκτησία της χηρείας της (wittum) στο Φορστ. Το κάστρο στο Φορστ ήταν ακατοίκητο από τότε που ο Φερδινάνδος Β΄ Μπήμπερσταϊν, ο τελευταίος κάτοικός του, απεβίωσε το 1667. Αυτή το ανανέωσε και το επέκτεινε και πρόσθεσε ένα παρεκκλήσιο: η μεγάλη αίθουσα επάνω από την πύλη εισόδου χρησιμοποιήθηκε ως παρεκκλήσιο του κάστρου. Την Αυλή της διοικούσε ο αυλικός επόπτης (hofmeister) Καρλ Γκότλομπ φον Γκόλντσταϊν επί των Πάσεντορφ και Άνγκερσντορφ και η σύζυγός του Χριστιανή-Σίβυλλα Μάρσαλ φον Μπήμπερσταϊν, με τη βοήθεια δύο ακόμη αυλικών, των Ότο-Χάινριχ φον Βίμπρα και Μπόντο Γκότλημπ φον Κόζεριτς. Ο σταυλάρχης της ήταν ο Χανς Γκύντερ φον Μπόμσντορφ επί του Βάισαγκ και, μετά το τέλος του, ο βαρόνος φον Λόσοβ. Απασχολούσε επίσης αρκετές θαλαμηπόλες, αρκετούς ακολούθους, έναν αυλικό διάκονο, έναν ιερέα, έναν προσωπικό γιατρό, και μετά το 1710 έναν αυλικό χορωδό που επέβλεπε τους ακολούθους, και έναν κατηχητή που βοηθούσε τον ιερέα και εκπαίδευε τα παιδιά του προσωπικού της. Απασχολούσε περαιτέρω έναν μαέστρο και αρκετούς μουσικούς, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν επίσης υπηρέτες, έναν τραγουδιστή δωματίου, μία γελωτοποιό, ένα επόπτη Αυλής, έναν οικονομικό επιμελητή, έναν κηπουρό και πολλούς υπαλλήλους με κάθε είδους τίτλους εργασίας. [6]
Το 1709 αναβίωσε το Τάγμα του Κρανίου στο δουκάτο της Βυρτεμβέργης-Ελς ως ιπποτικό τάγμα για κυρίες. Επίσης το 1709 άνοιξε το πρώτο ταχυδρομείο στο Φορστ. Στεγάστηκε στο παλάτι της, λόγω της υπόσχεσής της [7]
Μεταξύ 1717 και 1721 η μικρή αυλική ορχήστρα διευθύνθηκε από τον Χριστιανό-Αύγουστο Γιακόμπι (1688 - μετά το 1725). Αυτός το 1718 συνέθεσε τη Χριστουγεννιάτικη καντάτα του Ο Παράδεισος άνοιξε ξανά για εμάς για σόλο τενόρο, σύνολο εγχόρδων, τρομπέτα και μπάσο κοντίνουο. Το έργο εκτελέστηκε για πρώτη φορά την ημέρα των Χριστουγέννων του 1718 στο παρεκκλήσιο της Αυλής. [8] Αυτή η καντάτα θεωρείται αντιπροσωπευτικό της σαξονικής μπαρόκ μουσικής και εξακολουθεί να εκτελείται περιστασιακά στο Φράουενκιρχε της Δρέσδης.
Έζησε στο Φορστ, ωσότου απεβίωσε στις 28 Απριλίου 1736. Τάφηκε στην κρύπτη της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου στο Φορστ (Λάουσιτς).
Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η "Ελίζαμπετστρασε" στο Φορστ πήρε το όνομά της. Βρίσκεται κοντά στην τοποθεσία του παλατιού της, που δεν υπάρχει πλέον. [9] Η ακριβής θέση του τάφου της στην εκκλησία του Αγ. Νικολάου είναι άγνωστη.
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παντρεύτηκε το 1688 τον Φίλιππο των Βέττιν δούκα της Σαξονίας-Μέρσεμπουργκ-Λάουχστετ και απέκτησε τέκνο:
- Χριστιανός-Λουδοβίκος (21 Ιουλίου 1689 στο Mέρσενμπουργκ - 6 Ιουνίου 1690, Μέρσενμπουργκ), απεβ. 1 έτους.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Johann Christoph Schneider: Chronik der Stadt und Standesherrschaft Forst vor und nach der Vereinigung mit der Standesherrschaft Pförten, Guben 1846, σελ. 161, Διαδικτυακά
- Johann Samuel Ersch: Allgemeine εγκυκλοπαίδεια der wissenschaften und künste in alphabetischer Folge, Λειψία 1832, σελ. 405, σε απευθείας σύνδεση
- Der Orden des Todtenkopfes. 1652, σε: Joseph von Hormayr: Taschenbuch für die vaterländische Geschichte, vol. 9, Λειψία 1838, σελ. 289, διαδικτυακά
- Die Ritter vom Todtenkopfe., σε: Hermann Markgraf: Der schwarze Mann, Βιέννη, 1863, σελ. 19 ff, συγκεκριμένα σελ. 30, σε απευθείας σύνδεση
- Der Orden des Todtenkopfes, σε: Archiv für Geschichte, Statistik, Literatur und Kunst, τόμος. 16, σελ. 752, σε απευθείας σύνδεση
- Andreas Lazarus von Imhof: Neu-Eröffneter Historien-Saal Das ist Kurtze, deutliche und unpartheyische Beschreibung der Allgemeinen Welt-und Kirchen-Geschichten: Von Anfang bis auf diese unsere Zeiten, in ordentliche Periodos oder Zeit-Begriffe eingetheilet. Enthaltend die Geschichten unter der Regierung Kaysers Josephi, bis auf die Regierung Kaysers Caroli VI. und das Jahr 1724, τόμος. 4, σελ. 245, διαδικτυακά
- Der Orden des Todtenkopfes, σε: Johann Hübner: Johann Hübners Neu-vermehrtes und verbessertes Reales Staats- Zeitungs- und Conversations-Lexicon: Darinnen so wohl Die Religionen und geistlichen Orden, die Reiche und Staaten ... klar und deenlicher besch και Βιέννη, 1765, σελ. 941 Διαδικτυακά
- Würtemberg-Oelsischer Ritterorden des Todtenkopfs, σε: Gustav Adolph Ackermann: Ordensbuch sämmtlicher in Europa blühender und erloschener Orden und Ehrenzeichen, Annaberg, 1855, σελ. 198, Διαδικτυακά Αρχειοθετήθηκε 2015-12-31 στο Wayback Machine.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p651.htm#i6504.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ p651.htm#i6504. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Johann Christoph Schneider: Chronik der Stadt und Standesherrschaft Forst vor und nach der Vereinigung mit der Standesherrschaft Pförten, Guben, 1846, p. 161
- ↑ Jürgen Grumbt and Hans Kober: Vom Beginn der Post im sächsischen Forsta vor 300 Jahren. Ein Beitrag zur Geschichte der Stadt Forst (L.) von 1709 bis 1815, in: Forster Jahrbuch für Geschichte und Heimatkunde 2009, Forst (Lausitz), 2008, p. 51.
- ↑ Wolfgang Hanke: Der Himmel steht uns wieder offen. Christian August Jacobi — eine geniale musikalische Begabung als Kapelldirektor im barocken Forst, in: Forster Jahrbuch für Geschichte und Heimatkunde 2008, Forst (Lausitz), 2007, p. 78
- ↑ Richard Ihlo, Winfried Scholze: Forster Straßennamen und ihre Bedeutung, part 10, in: Forster Wochenblatt of 16 October 1998, p. 9
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σημείωση γενεθλίων για τη Louise Elisabeth από το 1694, σε VD17 (in German)
- Επεξεργαστικό μήνυμα Αρχειοθετήθηκε 2013-01-06 at Archive.is από τη ζωή και το θάνατο της Λούης Ελισάβετ, γεννημένης Δούκισσας της Βυρτεμβέργης, με το γάμο της Δούκισσας του Σαξ-Μερσεμβούργου, και πιστού στην αλήθεια του ευαγγελίου, από το 1751, σε de: VD18 (in German)
- Ποίημα, στη μνήμη της Louise Elisabeth του Saxe-Merseburg, από τις 28 Απριλίου 1736, σε de: VD18 (in German)
- Αναμνηστικό μετάλλιο για το γάμο του Δούκα Φιλίπ του Σαξ-Μέρσεμπουργκ-Λόχσταντ και της Δούκισσας Λουίζ Ελισάβετ της Βυρτεμβέργης-Οέλ. Διαβάζει το FLAMMAE SER. NEONYMPH. PHIL. D. S. J. C. & M. Louis& Elis. D. VV. T. & O. B. DICATE BEROLS 20 AUG. 1688 FLAMMAE SER. NEONYMPH. PHIL. D. S. J. C. & M. Louis& Elis. D. VV. T. & O. B. DICATE BEROLS 20 AUG. 1688 FLAMMAE SER. NEONYMPH. PHIL. D. S. J. C. & M. Louis& Elis. D. VV. T. & O. B. DICATE BEROLS 20 AUG. 1688 FLAMMAE SER. NEONYMPH. PHIL. D. S. J. C. & M. Louis& Elis. D. VV. T. & O. B. DICATE BEROLS 20 AUG. 1688 FLAMMAE SER. NEONYMPH. PHIL. D. S. J. C. & M. Louis& Elis. D. VV. T. & O. B. DICATE BEROLS 20 AUG. 1688 FLAMMAE SER. NEONYMPH. PHIL. D. S. J. C. & M. Louis& Elis. D. VV. T. & O. B. DICATE BEROLS 20 AUG. 1688.
|