Λεύκιος Αρούντιος Κάμιλος Σκριβονιανός
| Λεύκιος Αρούντιος Κάμιλος Σκριβονιανός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 π.Χ. |
| Θάνατος | 42 Βις |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | wife of Lucius Arruntius Camillus Scribonianus |
| Τέκνα | Lucius Arruntius Furius Scribonianus Arruntia Camilla |
| Γονείς | Marcus Furius Camillus και Lucius Arruntius και Λιβία Σκριβωνιανή |
| Αδέλφια | Livia Medullina |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Ο Λεύκιος Αρούντιος Κάμιλος Σκριβονιανός, λατιν. Lucius Arruntius Camillus Scribonianus, (άκμασε 32-42) ήταν Ρωμαίος συγκλητικός, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά τη βασιλεία τού Τιβέριου. Ήταν ύπατος το 32 μ.Χ. [1] Δέκα χρόνια αργότερα εξεγέρθηκε εναντίον του Αυτοκράτορα Κλαύδιου, αλλά ηττήθηκε γρήγορα. [2] [3]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε ο Mάρκος Φούριος Κάμιλος Σκριβονιανός, φυσικός γιος του Mάρκου Φούριου Κάμιλου, υπάτου το 8 μ.Χ. [3] και αδελφός της Λιβίας Μεδουλίνας Καμίλας, που είχε αρραβωνιαστεί με τον μελλοντικό Αυτοκράτορα Κλαύδιο, αλλά αρρώστησε και απεβίωσε ξαφνικά την ημέρα του γάμου της. [4] Οι Furii ήταν ένα αρχαίο γένος πατρικίων και ο συνονόματος τού Κάμιλου, Μάρκος Φούριος Κάμιλλος, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της πρώιμης Δημοκρατίας, αλλά από τον 1ο αι. οι απόγονοί του είχαν πέσει στην αφάνεια. Ο πατέρας τού Κάμιλου ήταν ο πρώτος, που απέκτησε στρατιωτική φήμη μετά από τριακόσια χρόνια, όταν ως ανθύπατος της Αφρικής το 17 μ.Χ. νίκησε τον Tακφαρίνα και τους συμμάχους του και ανταμείφθηκε με το διάσημα τού θριάμβου από τον Αυτοκράτορα Τιβέριο. [5]
Ο Κάμιλος υιοθετήθηκε από τον Λεύκιο Αρούντιο, ο οποίος ήταν ύπατος το 6 μ.Χ., και τού οποίου το όνομα έλαβε σύμφωνα με το ρωμαϊκό έθιμο, αν και ορισμένες πηγές συνέχισαν να τον αναφέρουν ως Φούριο Κάμιλο Σκριβονιανό, ενώ άλλες τον αναφέρουν ως Κάμιλο Αρούντιο. [3] Ο Κάμιλος και η σύζυγός του είχαν δύο παιδιά: έναν γιο, ο οποίος, όπως και ο πατέρας του, αποκαλείται με δύο τρόπους, Mάρκος Φούριος Κάμιλος Σκριβονιανός και Λεύκιος Αρούντιος Κάμιλος Σκριβονιανός σε διαφορετικές πηγές, και μία κόρη, την Aρουντία Καμίλα, γνωστή από επιγραφές. [6] [7]
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 32 μ.Χ., το έτος μετά την πτώση του Σηιανού, ο Κάμιλλος ήταν ύπατος με τον Γναίο Δομίτιο Αηνόβαρβο, πατέρα του μελλοντικού αυτοκράτορα Νέρωνα. [8] [9] Η χρονιά χαρακτηρίστηκε από αυξανόμενη καχυποψία μεταξύ τού Τιβέριου και της Συγκλήτου και τη δίωξη εκείνων, των οποίων η πίστη αμφισβητήθηκε λόγω της σχέσης τους με τον Σηιανό. Ο Αυτοκράτορας αρνήθηκε την πρόταση να συνοδεύεται από είκοσι ένοπλους συγκλητικούς και εξόρισε τον Ιούνιο Γάλλο, ο οποίος είχε προτείνει πρόσθετα προνόμια για την πραιτοριανή φρουρά, αλλά γλίτωσε και μερικούς από τους πρώην οικείους τού Σηιανού, των οποίων θεώρησε αβλαβή τη σχέση. Η υπατεία τού Κάμιλου διήρκεσε έξι μήνες. Στις καλένδες τού Ιουλίου αντικαταστάθηκε από τον Aύλο Βιτέλιο, ο οποίος τελείωσε τη χρονιά μαζί με τον Γ. Δ. Aηνόβαρβο. [10] [11]
Κατά το υπόλοιπο της βασιλείας τού Τιβέριου, η οικογένεια τού Κάμιλου αντιμετώπιζε αυξανόμενο κίνδυνο. Ο θετός πατέρας του, Λεύκιο Αρούντιο, τον οποίο ο Αύγουστος στην επιθανάτιο κλίνη του είχε περιγράψει ως άνθρωπο ικανό να κρατήσει την Αυτοκρατορία, κατηγορήθηκε δύο φορές. Στην πρώτη περίπτωση αθωώθηκε και οι κατήγοροί του τιμωρήθηκαν. [12] Στη δεύτερη, όταν φημολογήθηκε ότι συνωμότησε με την Αλβουκίλα, αυτοκτόνησε, παρόλο που οι φίλοι του τον προέτρεπαν να περιμένει, διότι ο αυτοκράτορας, που ήταν βαριά άρρωστος, θα πέθαινε πριν δικαστεί ο Αρούντιος, αλλά ο Αρούντιος γνώριζε τον χαρακτήρα τού διαδόχου Καλιγούλα, και δεν ένιωθε καμία άνεση στην προοπτική της ανάρρησης εκείνου. [13]
Όταν, τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Καλιγούλας έπεσε στα χέρια ενός δολοφόνου, ο Κάμιλος, τότε κυβερνήτης της Δαλματίας, ήταν ένας από αυτούς που θεωρούνταν πιθανός διάδοχος. [14] Ωστόσο, πριν προλάβει να ενεργήσει η Σύγκλητος, η Πραιτωριανή φρουρά ανακήρυξε τον Κλαύδιο ως Αυτοκράτορα. [15] Ο Κάμιλος, ο οποίος γνώριζε την υποστήριξή του από τη Σύγκλητο, άρχισε να σχεδιάζει να αμφισβητήσει τη διαδοχή με τη δύναμη των όπλων. [14]
Επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το επόμενο έτος, 42 μ.Χ., ο Λεύκιος Άνιος Βινικιανός, ο οποίος είχε επίσης θεωρηθεί υποψήφιος για τον θρόνο, ζήτησε την υποστήριξη του Κάμιλου. Ο Κάμιλος συμφώνησε να ξεσηκωθεί εναντίον τού Κλαύδιου και πολλές λεγεώνες πήγαν κοντά του. Υποσχέθηκε να επαναφέρει τη Σύγκλητο στην προηγούμενη εξουσία της, η οποία τού έδωσε την υποστήριξη πολλών ιππέων και πολλών συγκλητικών. [14] Ο Κλαύδιος σκέφτηκε να παραιτηθεί υπέρ τού Κάμιλου, αλλά αποθαρρύνθηκε, όταν ζήτησε τη συμβουλή ηγετικών ανδρών. [14] [16]
Αν και ο στρατός του Κάμιλου ήταν μεγάλος, περιείχε μεγάλο αριθμό επαρχιωτών και μη δοκιμασμένων στρατιωτών και σύντομα περιέπεσε σε αταξία. [14] Ο Σουητώνιος περιγράφει έναν φόβο από προλήψεις, που είχε κυριεύσει τις λεγεώνες, οι οποίες είχαν πάρει το μέρος τού Κάμιλου, όταν δεν μπορούσαν να αποκτήσουν τις συνηθισμένες γιρλάντες και τα αρώματα για να στολίσουν τα λάβαρά τους και μετά διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να τα αφαιρέσουν από το έδαφος, ένας ιδιαίτερα κακός οιωνός . [17] Μέσα σε πέντε ημέρες η εξέγερση τελείωσε, αν και δεν είναι σαφές, εάν οι δύο πλευρές ενεπλάκησαν ποτέ σε μάχη. Με τον στρατό του να αρνείται να υπακούσει στις εντολές του, ο Κάμιλος κατέφυγε στο νησί της Ίσσας, όπου χάθηκε από το ίδιο του το χέρι. [14] [17] [18]
Συνέπεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέσα σε λίγα χρόνια μετά την αποτυχημένη εξέγερση, ο γιος τού Κάμιλου διορίστηκε οιωνοσκόπος και στη συνέχεια έπαρχος της πόλης. [7] Ωστόσο το 52 μ.Χ., αυτός και η μητέρα του εξορίστηκαν, με την κατηγορία ότι ζήτησαν από αστρολόγους να προβλέψουν την ώρα τού τέλους τού Αυτοκράτορα. Ο νεότερος Κάμιλλος απεβίωσε λίγο αργότερα, άλλοι είπαν από ασθένεια, άλλοι από δηλητήριο. [19]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Cooley, Cambridge Manual of Latin Epigraphy, p. 460
- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I, p. 592 ("Marcus Furius Camillus", No. 6).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 PIR, vol. I, p. 145.
- ↑ Suetonius, "The Life of Claudius", 26.
- ↑ Tacitus, Annales, ii. 52.
- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I, p. 592 ("Furius Camillus", No. 7).
- ↑ 7,0 7,1 PIR, vol. I, pp. 146, 147.
- ↑ Tacitus, Annales, vi. 1.
- ↑ Cassius Dio, lviii. 17.
- ↑ Tacitus, Annales, vi. 2–14.
- ↑ Cassius Dio, lviii. 17–20.
- ↑ Tacitus, Annales, vi. 5, 7.
- ↑ Tacitus, Annales, vi. 47, 48.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 Cassius Dio, lx. 15.
- ↑ Suetonius, "The Life of Claudius", 10.
- ↑ Suetonius, "The Life of Claudius", 35, 36.
- ↑ 17,0 17,1 Suetonius, "The Life of Claudius", 13.
- ↑ Tacitus, Historiae, i. 89.
- ↑ Tacitus, Annales, xii. 52, Historiae, ii. 75.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Publius Cornelius Tacitus, Annales, Historiae .
- Gaius Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum (Ζωές των Καίσαρων ή Οι Δώδεκα Καίσαρες).
- Lucius Cassius Dio Cocceianus ( Cassius Dio ), Ρωμαϊκή Ιστορία .
- Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, William Smith, εκδ., Little, Brown and Company, Boston (1849).
- Paul von Rohden, Elimar Klebs, & Hermann Dessau, Prosopographia Imperii Romani (The Prosopography of the Roman Empire, συντομογραφία PIR ), Βερολίνο (1898).
- Barbara Levick, Claudius, Yale University Press (1990).
- Alison E. Cooley, The Cambridge Manual of Latin Epigraphy, Cambridge University Press (2012).