Ύδρευση και αποχέτευση στην Ελλάδα
Η ύδρευση και αποχέτευση στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από ποικιλομορφία. Ενώ η Αθήνα υδροδοτείται από μια σειρά δεξαμενών, μερικές από τις οποίες βρίσκονται και 200 χιλιόμετρα μακριά, ορισμένα μικρά νησιά υδροδοτούνται από δεξαμενόπλοια, από δεξαμενές αποθήκευσης του βρόχινου νερού ή τοπικές γεωτρήσεις. Η Ελλάδα έχει υποστεί επανειλημμένως λειψυδρία, η πιο πρόσφατη που συνέβη το 2007 κυρίως στον Θεσσαλικό κάμπο, την Ήπειρο και μερικά νησιά του Αιγαίου.
Η ΕΕ υποστήριξε την κατασκευή βιολογικών εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων από τη δεκαετία του 1990, προκειμένου να συμμορφωθεί η Ελλάδα στα περιβαλλοντικά πρότυπα της ΕΕ. Ενώ η απόρριψη λυμάτων των μεγαλύτερων πόλεων είναι πλέον σύμφωνη με αυτά τα πρότυπα, ορισμένες μικρότερες πόλεις εξακολουθούν να υστερούν.
Στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, δύο κρατικές επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας - η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ - είναι υπεύθυνες για την υδροδότηση και την αποχέτευση του πολεοδομικού τους συγκροτήματος και είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο Αθηνών. Ανά την επικράτεια, υπάρχουν, επίσης, 125 ΔΕΥΑ[1], υπεύθυνες για την ύδρευση και αποχέτευση των ιδίων αλλά και μικρότερων όμορων δήμων.
Κατά μέσο όρο, η Ελλάδα διαθέτει άφθονους υδάτινους πόρους 58 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως (1977-2001), εκ των οποίων χρησιμοποιείται μόνον το 12 τοις εκατό. Από αυτό, το 87 τοις εκατό χρησιμοποιείται για τη γεωργία (άρδευση), το 3 τοις εκατό στη βιομηχανία και μόνο το 10% (ή το 1,2 τοις εκατό των συνολικών υδάτινων πόρων) για την ύδρευση.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
- ↑ World Resources Institute: Water Resources and Freshwater Ecosystems: Greece, Αρχειοθετήθηκε 2021-08-12 στο Wayback Machine. 2003