Παρί Σεν Ζερμέν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Παρί Σαιν-Ζερμαίν
Επίσημη ονομασίαParis Saint-Germain Football Club
Σύντομο όνομαPSG
ΠροσωνύμιοLes Parisiens (Οι Παριζιάνοι)
Ίδρυση1970
ΈδραΠαρίσι, Γαλλία
ΣτάδιοΠαρκ ντε Πρενς, Παρίσι[1]
ΧρώματαΜπλε μαρέν και κόκκινο
Ιδιοκτήτης Qatar Sports Investments
Πρόεδρος Νασέρ Αλ-Κελαϊφί
Προπονητής Λουίς Ενρίκε
ΠρωτάθλημαΛιγκ 1
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

Η Παρί Σεν Ζερμέν (γαλλικά: Paris Saint-Germain, προφέρεται: [paʁi sɛ̃ ʒɛʁmɛ̃], Παρί Σαιν-Ζερμάν), συχνά συντομευμένη σε Παρί ΣΖ, ΠΣΖ ή απλά Παρί, είναι γαλλικός ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα το Παρίσι. Προέρχεται από την συγχώνευση, το 1970, της Σταντ Σαιν-Ζερμάν, με έτος ίδρυσης το 1904, και της Παρί ΦΚ, με έτος ίδρυσης το 1969.

Παρούσα στη πρώτη κατηγορία από το 1974, η Παρί Σεν Ζερμέν αποτελεί από το 2007 τον γαλλικό σύλλογο με τη μεγαλύτερη σε διάρκεια συνεχόμενη παρουσία στο πρωτάθλημα : η σεζόν 2022-2023 είναι 49ή συνεχόμενη σεζόν της στην ελίτ του γαλλικού ποδοσφαίρου. Η ομάδα έχει κατακτήσει συνολικά 11 φορές το Γαλλικό πρωτάθλημα, 14 το Κύπελλο Γαλλίας, 9 το Λιγκ Καπ και 1 το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1996, το μοναδικό που έχει κατακτήσει ποτέ γαλλική ομάδα. Παρά σχετικά νεαρό της ύπαρξής της, οι ευρωπαϊκές της επιδόσεις την κατατάσσουν στην τρίτη θέση της σχετικής κατάταξης μεταξύ των γαλλικών ομάδων (και στην 49η σε ευρωπαϊκή κλίμακα) για την κατάταξη των ποδοσφαιρικών ομάδων του 20ού αιώνα σύμφωνα με το IFFHS.

Η Παρί Σεν Ζερμέν δίνει τις εντός έδρα αναμετρήσεις της στο Παρκ ντε Πρενς από τον Ιούλιο του 1974 και χρησιμοποιεί ως προπονητικό κέντρο το Camp des Loges στο Σαιν-Ζερμάν-αν-Λαι, ιδιοκτησία που κληρονόμησε από την Σταντ Σαιν-Ζερμάν. Με πρόεδρο τον Ντανιέλ Εκτέρ και στη συνέχεια τον Φρανσίς Μπορελί, αγοράστηκε το 1991 από τον κάτοχο των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του πρωταθλήματος, Canal+, το οποίο οδήγησε την ομάδα του Παρισιού σε ορισμένες επιτυχίες στη διάρκεια των πρώτων ετών παρουσίας του στα διοικητικά του συλλόγου. Το 2006, η ΠΣΖ πέρασε στα χέρια της αμερικάνικης επενδυτικής εταιρείας Colony Capital, η οποία έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την προσεχή ανακαίνιση του Παρκ ντε Πρενς. Το 2011 και το 2012, η Qatar Investment Authority, βασιλική επενδυτική εταιρεία του Εμιράτου του Κατάρ, αγόρασε με την σειρά της την ομάδα, προσφέροντάς της, με αυτό τον τρόπο, αξιόλογα χρηματικά ποσά και κάνοντάς την τμήμα του νέου αθλητικού συλλόγου της Παρί Σεν Ζερμέν. Ο Νασέρ Αλ-Κελαϊφί ανέλαβε χρέη προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου. Προπονητής της ομάδας την τρέχουσα περίοδο (2023) είναι ο Λουίς Ενρίκε.

Σήμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το «εμβληματικό» σήμα της Παρί ΣΖ, συχνά αποκαλούμενο και σήμα « tour Eiffel », αποτελείται από μια αναπαράσταση του Πύργου του Άιφελ σε κόκκινη απόχρωση πάνω από μια άσπρη κούνια, η οποία αναπαριστά την βασιλική κούνια του εμβλήματος της πόλης του Σαιν-Ζερμάν-αν-Λαι όπου γεννήθηκε ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, σε μπλε φόντο. Έκανε την εμφάνισή του στη διάρκεια της σεζόν 1972-1973, πριν από τον άφιξη του Εκτέρ. Η προσαρμογή του, με την προσθήκη του Παρκ ντε Πρενς, έκανε την εμφάνισή της στα μέσα της δεκαετίας του 1970 στο merchandising του συλλόγου, όμως δεν χρησιμοποιήθηκε ως επίσημο σήμα της ομάδας παρά μόνο το 1982.

Την σεζόν 1986-1987, ο σύλλογος υιοθέτησε ένα νέο σήμα για την εμφάνισή του : ουσιαστικά, δεν επρόκειτο για το σήμα, αυτό καθ'αυτό του συλλόγου, αλλά αυτού του Παρισιού ως υποψήφιας πόλης για την διοργάνωση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1992. Το 1992, λίγο καιρό μετά την εξαγορά του συλλόγου από το Canal+, το κύριο σήμα του συλλόγου άλλαξε ολοκληρωτικά. Επισήμως, έπαψε να χρησιμοποιείται το 1996, όμως παρέμεινε σε χρήση, ορισμένες φορές, από την διοίκηση του συλλόγου στη διάρκεια των αμέσως επόμενων ετών. Το σήμα « tour Eiffel », αρκετά συχνά τροποποιήσιμο ή αλλασόμενο, πραγματοποίησε, από εκείνη την στιγμή, την επιστροφή του, τόσο στις εμφανίσεις της ομάδας όσο και εντός των διοικητικών κλιμακίων του συλλόγου της γαλλικής πρωτεύουσας.

Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίσημες διακρίσεις της πρώτης ομάδας της Παρί ΣΖ
Εθνικές Διοργανώσεις Διεθνείς Διοργανώσεις
  • Λιγκ 1 (11)
    • Πρωταθλήτρια το 1986, το 1994, το 2013, το 2014, το 2015, το 2016, το 2018, το 2019, το 2020, το 2022 και το 2023.
    • Δευτεραθλήτρια το 1989, το 1993 [2], το 1996, το 1997, το 2000, το 2004, το 2012 και το 2017.
  • Κύπελλο Γαλλίας (14)
    • Νικήτρια το 1982, το 1983, το 1993, το 1995, το 1998, το 2004, το 2006, το 2010, το 2015, το 2016, το 2017, το 2018, το 2020 και το 2021.
    • Φιναλίστ το 1985, το 2003, το 2008, το 2011, και το 2019.
  • Σούπερ Καπ Γαλλίας (12)
    • Νικήτρια το 1995, το 1998, το 2013, το 2014, το 2015, το 2016, το 2017, το 2018, το 2019, το 2020, το 2022 και το 2023.
    • Φιναλίστ το 1986, το 2004, το 2006 και το 2010.

Επιπλέον, η Παρί ΣΖ έχει κατακτήσει αρκετά φιλικού χαρακτήρα τουρνουά στα οποία έχει λάβει μέρος, με σημαντικότερο το Τουρνουά ντε Παρί, του οποίου και ήταν διοργανώτρια από το 1975 ως το 1993 και μετά το 2010, παίρνοντας την θέση της Ρασίνγκ Κλαμπ ντε Φρανς. Μεταξύ των φιλικών αυτών τουρνουά, λοιπόν, που έχει κατακτήσει ο σύλλογος περιλαμβάνονται το Τουρνουά ντε Παρί (το 1980, το 1981, το 1984, το 1986, το 1989, το 1992 και το 1993), το Διεθνές Τουρνουά της Τρουά (το 1980)[3], το Τρόπαιο της Πάλμα ντε Μαγιόρκα (το 1982)[4], το Διεθνές Τουρνουά του Σεντάν (το 1992)[5], το Τροφέο ντε λα Θεράμικα (το 2001), καθώς και το Κύπελλο του Ίνσμπρουκ (το 2011)[6].

Διάδοχη κατάσταση του Σταντ Σαιν-Ζερμάν, η Παρί ΣΖ μετρά ως τέτοια ένα τίτλο σε τοπικό επίπεδο: το Πρωτάθλημα της Ντιβιζιόν Ντ'Ωνέρ του Παρισιού το οποίο και κατέκτησε το 1957.

Παίκτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τρέχουσα σύνθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σεζόν 2022-2023[7]

Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No. Έθνος Θέση Παίκτης
2 Α Ασράφ Χακίμι
3 Α Πρεσνέλ Κιμπεμπέ
4 Α Σέρχιο Ράμος
5 Α Μαρκίνιος Αρχηγός
6 Μ Μάρκο Βεράτι
7 Ε Κιλιάν Εμπαπέ
8 Μ Φαμπιάν Ρουίθ Πένια
10 Ε Νεϊμάρ
14 Α Χουάν Μπερνάτ
15 Μ Ντανίλο Περέιρα
16 Τ Σέρχιο Ρίκο
17 Μ Βίτορ Φερέιρα
18 Μ Ρενάτο Σάντσες
25 Α Νούνο Μέντες
No. Έθνος Θέση Παίκτης
26 Α Νορντί Μουκιελέ
28 Μ Κάρλος Σολέρ
29 Α Τιμοτέ Πεμπελέ
30 Ε Λιονέλ Μέσι
44 Ε Ουγκό Εκιτικέ
90 Τ Αλεξάντρ Λετεγιέ
99 Τ Τζανλουίτζι Ντοναρούμα

Ιστορικές προσωπικότητες του συλλόγου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόεδροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτος πρόεδρος της Σταντ Σαιν-Ζερμάν υπήρξε ο Φελίξ Μπουαγιέ (1904). Μεταξύ αυτής της πρώτης προεδρίας και της έλευσης στην προεδρία του συλλόγου του Ανρί Πατρέλ (1958), κανένα όνομα δεν είναι ιστορικά εξακριβωμένο, με εξαίρεση αυτό του Ζορζ Ωμπρί (πρόεδρος το 1921), ελέω έλλειψης πηγών. Ελέω του φόρτου εργασίας του που προέκυπτε από την ανάμειξή του με τα διοικητικά της Γαλλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, της οποίας ήταν εκ των αντιπροέδρων, ο Ανρί Πατρέλ υποχρεώθηκε να παραχωρήσει, προσωρινά, την προεδρία του συλλόγου στον Μ. Ντουρ (1962-1963) και στη συνέχεια στον Ροζέ Λεζιγκάν (1963-1964), προτού επανέλθει στην θέση του το διάστημα μεταξύ 1964 και 1970. Ήταν ο Πατρέλ αυτός που διαπραγματεύτηκε την συγχώνευση με την Παρί ΦΚ, η οποία και οδήγησε στην μετονομασία του συλλόγου σε Παρί Σαιν-Ζερμάν Φουτμπόλ Κλαμπ.

Στις 26 Ιουνίου 1970, η έκτακτη γενική συνέλευση του συλλόγου που διεξήχθη εξέλεξε μια τριανδρία στην διοίκηση της ΠΣΖ: τους Πιέρ-Ετιέν Γκιγιό (πρόεδρος), Γκι Κρεσάν (αντιπρόεδρος επί διοικητικών θεμάτων) και Ανρί Πατρέλ (αντιπρόεδρος επί αθλητικών θεμάτων). Στις 4 Ιουνίου 1971, ο Γκι Κρεσάν ανέλαβε χρέη προέδρου, ενώ ο Ανρί Πατρέλ ανέλαβε καθήκοντα αντιπροέδρου. Μια νέα αλλαγή στην ηγεσία του συλλόγου, έλαβε χώρα, λίγο πριν από το διαζύγιο του Μαΐου του 1972, με την επιστροφή του Ανρί Πατρέλ στην προεδρία μετά τις 17 Δεκεμβρίου του 1971.

Ο Μισέλ Ντενιζό, πρόεδρος της ΠΣΖ από το 1991 ως το 1998, κατά την περίοδο ιδιοκτησίας του συλλόγου από το Canal+.

Η ΠΣΖ έλαβε την στήριξη του μόδιστρου Ντανιέλ Εκτέρ τον Μάιο του 1973. Ο τελευταίος, ανέλαβε την προεδρία της επιτροπής διαχείρισης του συλλόγου, ωστόσο ο Ανρί Πατρέλ διατήρησε την θέση του στην προεδρία της ομάδας. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο αυτών ανδρών ήταν ιδιαιτέρως ταραχώδης. Ο Πατρέλ αποχώρησε από την ομάδα την επομένη, κιόλας, της επανόδου στην Ντιβιζιόν 1, στις 9 Ιουνίου 1974[9], αφήνοντας στον Εκτέρ την θέση του προέδρου έως και τις 9 Ιανουαρίου του 1978. Το σκάνδαλο, ωστόσο, των διπλών εκδοτηρίων στο Παρκ ντε Πρενς οδήγησε σε παραίτηση τον Εκτέρ, την θέση του οποίου πήρε άλλο μέλος του διοικητικού συμβουλίου, ο Φρανσίς Μπορελί. Ο ιδιαιτέρως ευδιάθετος πρόεδρος Μπορελί παρέμεινε στο αξίωμά του για διάστημα δεκατριών και μισό σεζόν, προτού παραδώσει τα ηνία του συλλόγου στο Groupe Canal+ στις 31 Μαΐου του 1991. Το συνδρομητικό κανάλι κατείχε το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΣΖ έως και τις 20 Ιουνίου του 2006 μέσω, διορισμένων από το Groupe Canal+, προέδρων και πιο συγκεκριμένα τους Μισέλ Ντενιζό (31 Μαΐου 1991 - 11 Μαΐου 1998), Σαρλ Μπιετρί (11 Μαΐου 1998 - 21 Δεκεμβρίου 1998), Λοράν Περπέρ (22 Δεκεμβρίου 1998 - 5 Ιουνίου 2003), Φρανσίς Γκραίιγ (5 Ιουνίου 2003 - 2 Μαΐου 2005) και Πιέρ Μπλαιγιώ (2 Μαΐου 2005 - 20 Ιουνίου 2006).

Ο Νασέρ Αλ-Κελαϊφί, νυν πρόεδρος της ΠΣΖ.

Το Canal+ απεμπλάκη ολοκληρωτικά από τα διοικητικά της ΠΣΖ τον Ιούνιο του 2006. Ο Αλαίν Καϊζάκ, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου από το 1987, ανέλαβε καθήκοντα προέδρου στις 20 Ιουνίου 2006. Οι δύο σεζόν που ακολούθησαν ήταν ιδιαιτέρως δύσκολες για την ΠΣΖ, με σημαντικότερη την υπόθεση ΠΣΖ - Χάποελ Τελ Αβίβ, καθώς και τα απογοητευτικά αποτελέσματα για το πρωτάθλημα. Ο Αλαίν Καϊζάκ παραιτήθηκε των καθηκόντων του στις 21 Απριλίου 2008, μόλις τέσσερις αγωνιστικές πριν από την ολοκλήρωση της σεζόν στο πρωτάθλημα, κι ενώ η ΠΣΖ βρισκόταν εντός της ζώνης του υποβιβασμού[10]. Αντικαταστάθηκε, προσωρινά, από τον Σιμόν Ταχάρ, τον οποίο διαδέχτηκε ο Σαρλ Βιλνέβ[11], πρώην υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος ειδήσεων του τηλεοπτικού σταθμού TF1 στις 27 Μαΐου 2008, λίγες μόλις ημέρες μετά την εξασφάλιση της παραμονής στην Λιγκ 1 κατά την διάρκεια της τελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος, καθώς και την ήττα στον τελικό του Κυπέλλου Γαλλίας απέναντι στην Ολιμπίκ Λυών. Ο Σαρλ Βιλνέβ αντικαταστάθηκε από τον Σεμπαστιάν Μπαζέν στις 3 Φεβρουαρίου 2009, έπειτα από εσωτερική διαμάχη σχετικά με τον τρόπο διοίκησης του συλλόγου. Ο Μπαζέν αποδέχτηκε την θέση αυτή, φροντίζοντας, ωστόσο, να τονίσει εξαρχής ότι δεν του ήταν δυνατό να κατέχει την θέση του « προέδρου » του συλλόγου, με όλη την έννοια της λέξης, λόγω φόρτου εργασίας[12]. Ο Φιλίπ Μπουαντριέ ορίστηκε, προσωρινά, εντεταλμένος γενικός διευθυντής του συλλόγου, έως ότου γίνει γνωστό το άτομο που θα αναλάμβανε, με πλήρη ενασχόληση, το πόστο αυτό.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2009, ο Ρομπέν Λεπρού έγινε ο νέος πρόεδρος της ΠΣΖ. Στις 13 Ιουλίου 2011, έπειτα από την αλλαγή στα μετοχικά του συλλόγου και την έλευση του Λεονάρντο στην θέση του γενικού διευθυντή, ο οποίος είχε απόλυτη εξουσία στα θέματα που άπτονταν του αθλητικού κομματιού του συλλόγου, καθαιρέθηκε από το νέο διοικητικό συμβούλιο[13]. Στις 4 Νοεμβρίου 2011, έπειτα από αλλαγή στο καταστατικό του συλλόγου, ο Ζαν-Κλοντ Μπλαν ανέλαβε γενικός διευθυντής, ενώ ο Νασέρ Αλ-Κελαϊφί, εκπρόσωπος του μεγαλομετόχου και μέχρι πρότινος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, αναβαθμίστηκε στον ρόλο του προέδρου και, ταυτόχρονα, γενικού διευθυντή[14].

Προπονητές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Ministry of Sports: (Γαλλικά) recensement des équipements sportifs, espaces et sites de pratiques en France.
  2. Η ΠΣΖ ήταν δευτεραθλήτρια ενός πρωταθλήματος χωρίς πρωταθλητή, εξαιτίας της αφαίρεσης του τίτλου από την Ολιμπίκ Μαρσέιγ (Υπόθεση Βαλανσιέν-Μαρσέιγ). Το Canal+ αρνήθηκε τον τίτλο αυτόν του πρωταθλητή για την ΠΣΖ, καθώς το συνδρομητικό κανάλι δεν επιθυμούσε να έρθει σε σύγκρουση με τους συνδρομητές του από την γαλλική επαρχία. Σχετικά με αυτή την υπόθεση, αξίζει να αναφερθούν αυτά που έγραψαν οι δημοσιογράφοι Jean-François Pérès και Daniel Riolo, στο έργο τους με τίτλο OM-PSG, PSG-OM. Les meilleurs ennemis, enquête sur une rivalité, Paris, Mango Sport, 2003, p.131-133 : «Σε αυτή την υπόθεση, η ΠΣΖ προτίμησε να υπερασπιστεί τα “ανώτερα συμφέροντα του Canal+” και να επιμείνει στην άρνησή της.»
  3. France Football, no.1788 της 15ης Ιουλίου 1980, p.13. Η ΠΣΖ νικά την Σαιντ-Ετιέν στον τελικό
  4. Palmarès du Trophée de Palma de Majorque sur RSSSF
  5. France Football, no.2416 της 28ης Ιουλίου 1992, p.15. Η ΠΣΖ νικά την ΦΚ Μετς στην διαδικασία των πέναλτι στον τελικό
  6. « Paris déjà d'attaque », eurosport.fr, 26 Ιουλίου 2011.
  7. «Players». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2018. 
  8. 8,0 8,1 «Présidents». psg.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2013. 
  9. Frédéric Chevit et Olivier Rey, op. cit., p.88: « Στις 9 Ιουνίου, ωστόσο, στο Δημαρχείο του Σαιν-Ζερμάν, ο Ανρί Πατρέλ ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την προεδρία της Παρί Σαιν-Ζερμάν »
  10. « Foot - L1 - PSG - Cayzac démissionne » Αρχειοθετήθηκε 2020-09-04 στο Wayback Machine., L'Équipe, 21 Απριλίου 2008.
  11. Charles Villeneuve nommé Président (psg.fr)
  12. Le Parisien, no. 20035 su 4 Φεβρουαρίου 2009, p.16
  13. Le Parisien (13 Ιουλίου 2011). «Leproux n'est plus président du PSG». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2011. 
  14. «Nasser EL-Khelaifi président directeur-géneral (psg.fr)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2013. 
  15. 15,0 15,1 15,2 «Entraineurs». psg.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]